PILNA AKCJA: Dziennikarz uwięziony, bez dostępu do adwokata.

24 września cieszący się zaufaniem współpracowników adwokat wybrany do reprezentowania Siergieja Naumova udał się do sądu rejonowego miasta Urganch, w północnozachodnim Uzbekistanie, gdzie poinformowano go o umieszczeniu jego klienta w zakładzie przejściowym. Adwokat otrzymał również dokumenty sądowe z których wynika, że Siergiej Naumov został skazany na 12 dni aresztu administracyjnego na mocy art. 183 Kodeksu Administracyjnego Uzbekistaniu (“chuligaństwo i zakłócenie porządku”), wyrokiem sądu w Urganch, wydanym 21 września, czyli już w dniu zatrzymania.
Siergiej Naumov stanął przed sądem bez przedstawiciela prawnego. Jak wynika z dokumentów sądu postawione mu zarzuty wiążą się z wydarzeniami z dnia 21 września, kiedy to rzekomo wpadł na kobietę na ulicy w Urganch, po czym zaatakował ją werbalnie i fizycznie. Kobieta złożyła doniesienie na policję, ponieważ podobno nie usłyszała przeprosin. Dokumenty sądu zawierają również zeznanie Siergieja Naumowa, który wyjaśnia że wpadł na kobietę przypadkowo, w żaden sposób jej nie atakował i kategorycznie zaprzecza wysuniętym przeciwko niemu oskarżeniom. Jego adwokat przygotowuje apelację.
Siergiej Naumov odbywa obecnie karę 12 dni pozbawienia wolności w zakładzie przejściowym w Urganch. Adwokat nie ma z nim kontaktu. Nie widział go nikt od chwili zatrzymania przez policję w jego domu w Urganch 21 września. Po zatrzymaniu, około godz. 19.00 Siergiej Naumov mógł wykonać jeden krótki telefon z komisariatu, w którym poinformował współpracowników o fakcie zatrzymania.
Prosimy o pilne wysyłanie apeli w języku uzbeckim, rosyjskim, angielskim lub własnym:
n  Wzywających władze uzbeckie do niezwłocznego umożliwienia Siergiejowi Numovowi kontaktu z jego adwokatem;
n  Przypominających władzom o ich zobowiązaniach wobec zatrzymanego, określonych w międzynarodowym prawie praw człowieka, w tym Międzynarodowej Konwencji Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Międzynarodowej Konwencji Przeciw Torturom.
 
APELE PROSIMY WYSYŁAĆ DO 6 LISTOPADA 2013 NA ADRES:
Minister Spraw Wewnętrznych
Bahodir Matlubov
Ministry of Internal Affairs
ul. Junus Rajabiy 1
Tashkent 100029, Uzbekistan
Fax: + 998 71 233 89 34
Email: [email protected]
Zwrot grzecznościowy: Szanowny Panie Ministrze / Dear Minister
Prokurator Generalny
Rashidzhon Kodirov
Prosecutor General’s Office of Uzbekistan,
ul. Gulyamova 66
Tashkent 700047, Uzbekistan
Zwrot grzecznościowy: Szanowny Panie Prokuratorze / Dear Prosecutor General
 
Z kopią do:
Rzecznik Praw Człowieka
Sayora Rashidova
Uzbekistan Avenue 16a
Tashkent 100027
Uzbekistan
Fax: + 998 71 239 81 36
E-mail: info(at)ombudsman.uz

Apele prosimy również przesyłać na adres placówki dyplomatycznej we własnym kraju:
Ambasada Republiki Uzbekistanu w Rzeczypospolitej Polskiej
Ul. Kraski 21
02-804 Warszawa
faks: 22 894 62 31
e-mail: [email protected]
 
INFORMACJE DODATKOWE
Siergiej Naumov jest dziennikarzem śledczym, publikującym w międzynarodowych mediach autorem materiałów z zakresu ochrony praw człowieka oraz czynnym aktywistą praw człowieka w Uzbekistanie i poza nim. Przyjaciele i współpracownicy obawiają się, że władze uwięziły Siergieja Naumova na podstawie sfabrykowanych oskarżeń aby uniemożliwić mu publikowanie informacji o warunkach, w jakich odbywają się zbiory bawełny, zanim rozpocznie się sezon zbiorów w regionie Khorezm. Uzbekistan był wielokrotnie krytykowany przez obrońców praw człowieka za wykorzystywanie pracy przymusowej (w tym w szczególności pracy dzieci) podczas zbiorów bawełny. Siergiej Naumov publikował w przeszłości krytyczne artykuły opisujące warunki na polach bawełny, spotykając się z silnymi naciskami władz w celu powstrzymania dalszych publikacji. Władzom bardzo zależy, aby żadne dowody nie zostały przekazane do wiadomości społeczności międzynarodowej.
Istnieje wiele przesłanek świadczących o pracy przymusowej oraz okrutnych, nieludzkich i upokarzających warunkach, w jakich żyją osoby (w tym dzieci w wieku szkolnym) przymuszane do pracy przy zbiorach bawełny. Władze twierdzą, że doniesienia te są fałszywe, a za ich rozpowszechnianiem stoją konkurujące państwa – producenci bawełny, usiłujące w ten sposób sterować światowym rynkiem tego surowca. Władze Uzbekistanu zgodziły się na przyjazd niezależnych obserwatorów Międzynarodowej Organizacji Pracy, którzy mieli prowadzić niezależne inspekcje podczas zbiorów w roku 2013. Obserwatorom MOP towarzyszyć będą jednak przedstawiciele władz, a obrońcy praw człowieka donoszą o wydanych przez władze dokumentach instruujących osoby pracujące przy zbiorach jak mają reagować na obecność obserwatorów MOP.
Sytuacja praw człowieka w Uzbekistanie gwałtownie się pogarsza od czasu wydarzeń w Andiżanie w maju 2005, kiedy służby bezpieczeństwa ostrzelały wielotysięczny tłum nieuzbrojonych w większości demonstrantów, w tym wielu kobiet i dzieci, protestujących przeciw władzom centralnym, strzelając również do uciekających.
Przestrzeń wolności słowa i zrzeszania się w Uzbekistanie nadal się zacieśnia. Znani działacze praw człowieka, krytycy władz i niezależni dziennikarze muszą uciekać z Uzbekistanu aby uniknąć więzienia, prześladowań i nękania przez służby bezpieczeństwa i administrację. Władze Uzbekistanu wielu z nich prześladują również poza granicami kraju. Co najmniej ośmiu obrońców praw człowieka, w tym dwóch dziennikarzy, odbywa długie wyroki więzienia w niezwykle ciężkich i poniżających warunkach.
Pomimo wielokrotnych zapewnień ze strony władz o znaczącym ograniczeniu stosowania tortur, Amnesty International nadal otrzymuje doniesienia świadczące o ich powszechnym stosowaniu wobec zatrzymanych i więźniów. Według tych samych doniesień w większości przypadków władze nie prowadzą dochodzeń w sprawie użycia tortur lub innych form okrutnego traktowania.
Stosowanie w Uzbekistanie tortur wobec oczekujących na proces aresztantów oraz skazanych zostało również udokumentowane przez organy ONZ, w tym przez biuro specjalnego przedstawiciela ONZ ds. tortur, który w 2003 roku stwierdził systematyczne użycie tortur w Uzbekistanie, a w ramach przeglądu okresowego Uzbekistanu w roku 2007 potwierdził, że użyciu tortur i innych form okrutnego traktowania w zakładach karnych Uzbekistanu towarzyszy całkowita bezkarność.