Tortury – globalny kryzys:
Podczas gdy wiele krajów poczyniło znaczne postępy w zwalczaniu tortur, władze na całym świecie ciągle stosują tortury w celu pozyskania informacji, wymuszenia zeznań, uciszenia opozycji, czy też jako okrutną formę kary.
157 – liczba państw, które ratyfikowały Konwencję w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania.
141 – liczba państw, w których Amnesty International odnotowała tortury lub inne formy okrutnego traktowania w ciągu ostatnich pięciu lat. W niektórych państwach takie działania to rzadkość, w innych taki proceder działa na szeroką skalę. Jednak nawet jeden przypadek jest nie do zaakceptowania.
82% – tortury lub inne formy okrutnego traktowania odnotowano w czterech na pięć krajów, które znalazły się w raporcie rocznym Amnesty International za 2014 rok.
Tortury w liczbach:
Od momentu rozpoczęcia kampanii Stop Torturom w maju 2014 roku Amnesty International opublikowała raporty dotyczące tortur w Maroku, Meksyku, Nigerii, Uzbekistanie i na Filipinach. Raporty pokazały, że stosowanie tortur jest w tych krajach bardzo częste, a sprawcy tortur pozostają bezkarni.
1 505 – liczba skarg dotycząca stosowania tortur lub innych form okrutnego traktowania, które złożono w Meksyku w 2013 roku, to o 600% więcej niż w 2003 roku.
50% – ludzi w Nigerii nie czułoby się bezpiecznie i obawiałoby się tortur, gdyby znaleźli się w areszcie.
21 – liczba ocalałych, którzy jako dzieci doświadczyli tortur na Filipinach i rozmawiali z Amnesty International. Wywiady przeprowadzono z 55 ocalałymi osobami.
13 – liczba oczekujących wniosków o przeprowadzenie badania i oceny sytuacji praw człowieka w Uzbekistanie, które złożyli eksperci ONZ od 2002 roku.
8 – liczba osób ściganych w Maroku po złożeniu zażalenia lub zgłoszeniu tortur od maja 2014 roku, na podstawie zarzutów o “oszczerstwa”, “obrazę publiczną” i “zniesławienie”.
7 – liczba wyroków skazujących za stosowanie tortur w Meksyku od 1991 roku, gdy tortury uznano za przestępstwo. Tysiące zażaleń jest składanych każdego roku.
0 – liczba wyroków skazujących za tortury w zgodzie z Filipińską Ustawą Antyterrorystyczną, która została przyjęta w 2009 roku.
Metody tortur stosowane na świecie
Najbardziej popularne narzędzia tortur są podstawowe i brutalne – ręka, buty i pałka – cokolwiek, co może zranić lub złamać kości.
Istnieją pewne bardziej “zaawansowane” metody, które udokumentowała Amnesty International:
Meksyk: “Tehuacanazo” – woda gazowana jest wlewana w nozdrza aresztowanego.
Maroko: “Roast chicken” – Podwieszenie do góry nogami w pozycji stresowej, gdzie ofiara wisi na kolanach i nadgarstkach w pozycji skulonej, a bardzo duże przeciążenia są skierowane na kolana i ramiona.
Nigeria: “Tabay” – gdy policjanci związują łokcie aresztowanego za ich plecami i tak ich wieszają.
Filipiny: “Wheel of Torture” – policja kręci “kołem tortur”, żeby zdecydować, w jaki sposób torturować więźnia. Różne sekcje na kole obejmują: “30 sekund w pozycji nietoperza”, gdzie więzień jest zawieszony do góry nogami, “20 sekund Manny Pacquaio”, nazwane tak na cześć najbardziej znanego filipińskiego boksera, gdzie aresztowany jest bity bez przerwy przez 20 sekund.
Uzbekistan: Bicie, gdy więźniowie wiszą pod sufitem na hakach, często z rękami spiętymi na plecach lub gdy są przypięci kajdankami do kaloryfera, czy też innych metalowych części przymocowanych do ścian.
Globalna kampania “Stop Torturom”
Kampania Stop Torturom prowadzona przez Amnesty International od samego początku mobilizowała miliony ludzi do podejmowania konkretnych działań, przy użyciu różnych technik i narzędzi, koncentrując się na 5 konkretnych państwach.
2 miliony – tyle razy ludzie podjęli działania w kampanii Stop Torturom od jej rozpoczęcia w maju 2014 roku. Działania obejmowały pisanie listów, ale też udział w demonstracjach.
340 000 – liczba osób, które podpisały petycję dostarczoną do Prokuratora Generalnego Meksyku, domagając się pełnego śledztwa w sprawie Claudii Mediny, która była torturowana przez żołnierzy, by wymusić na niej oskarżenie siebie i innych osób o przestępstwa związane z przemytem narkotyków.
300 000 – liczba osób, które podpisały petycję wzywającą do uwolnienia samotnej matki, Alfredy Disbarro, torturowanej przez policję na Filipinach po tym, jak została oskarżona o sprzedaż narkotyków, przestępstwo, do którego się nie przyznaje. Otrzymała tyle listów wsparcia z całego świata, że strażnicy więzienni narzekali, że nie robią nic innego, tylko skanują jej listy.
200 000 – tyle podpisów pod petycją dostarczono do Ambasad Uzbekistanu w 12 europejskich miastach, domagając się uwolnienia więźniarki sumienia Dilorom Abdukadirowej. Dilorom została aresztowana i poddana torturom w areszcie tymczasowym, gdy wróciła do kraju z emigracji, żeby dołączyć do swojej rodziny.
1 – wielki billboard, który powstał na przedmieściach Manili w grudniu 2014 roku, wzywając mieszkańców Filipin do przeciwstawienia się torturom, których dopuszcza się policja. Reklama została sfinansowana przez członków i członkinie Amnesty International.
Postęp w walce przeciwko torturom
Powstrzymanie tortur jest możliwe. Państwa, które wprowadzają zabezpieczenia obserwują spadek liczby spraw i zażaleń. Amnesty International zaobserwowała konkretne kroki podjęte dla ochrony praw człowieka:
21 maja 2014 – Władze Maroka ponownie otworzyły śledztwo w sprawie tortur Aliego Aarrassa i zleciła nowe badanie medyczne, odpowiadając tym samym na wezwania Komitetu Przeciwko Torturom ONZ i Amnesty International. Badanie przeprowadzono w listopadzie 2014, ale bez obecności niezależnego świadka. Ali Aarrass i jego prawnicy jeszcze nie widzieli nowego raportu.
15 października 2014 – Meksyk uwolnił ofiarę tortur i więźnia sumienia z Hondurasu, Ángela Amilcara Colóna po tym, jak ponad pięć lat spędził w areszcie tymczasowym bez postawionych zarzutów. 20,000 osób podpisało petycję jako część działań kampanijnych zmierzających do jego uwolnienia.
10 grudnia 2014 – Nigeryjska policja opublikowała poradnik, który określa standardy działania oficerów policji. Amnesty International od 2008 roku prowadziła kampanię, której celem było spisanie szczegółowych wytycznych dla oficerów.
29 maja 2014 – Minister Sprawiedliwości i Wolności Maroka poinstruował prokuratorów i sędziów, by zlecali badania medyczne, jeśli spotykają się z informacjami o stosowaniu tortur i innych form okrutnego traktowania. Amnesty International ostrzegła, że pomimo istniejących zabezpieczeń sądy często nie podejmują odpowiednich kroków, gdy istnieje podejrzenie stosowania tortur.
4 grudnia 2014 – uchwałą senatu na Filipinach wezwano do śledztwa na podstawie raportu Amnesty International o stosowaniu tortur w kraju. Śledztwo miało miejsce 14 stycznia 2015 roku.
3 czerwca 2015 – Zgromadzenie Narodowe Nigerii przyjęło nową ustawę, która kryminalizuje tortury, zgodnie z tym, co Amnesty International postulowała w swoim raporcie. Teraz ustawa oczekuje na podpis nowo wybranego prezydenta Buhariego.
3 czerwca 2015 – Nigeria uwolniła Mosesa Akatugbę, ofiarę tortur w Nigerii, skazanego na śmierć za rozbój i kradzież 3 telefonów komórkowych, przestępstwo, do którego się nie przyznaje, na podstawie “zeznań”, które wymuszono torturami. Ponad 800 000 osób za pomocą listów i petycji wezwało Gubernatora Stanu Delta, Emmanuela Uduaghana, do zamiany kary śmierci na inną karę. Gubernator ułaskawił Mosesa 28 maja 2015 roku, co było jednym z ostatnich działań przed ustąpieniem z urzędu.
