Ahmed Ghailani został aresztowany 25 lipca 2004 przez pakistańską policję w Gujarat, w Pakistanie. Następnie został przekazany agentom USA i był przetrzymywany w tajnych więzieniach przez CIA przez następne dwa lata, a później, we wrześniu 2006, został osadzony w izolatce w więzieniu wojskowym w Amerykańskiej Bazie Marynarki Wojennej Guantánamo Bay na Kubie. Ghailani został oskarżony w procesie przed komisją wojskową w roku 2008. Administracja Busha chciała skazania go na karę śmierci, ale w październiku 2008 urząd powołujący komisje wojskowe odrzucił tę prośbę i przekazał zarzuty do dalszego rozpatrzenia, jako nie kwalifikujące oskarżonego do kary śmierci.
Amerykański Departament Sprawiedliwości ogłosił w dniu 21 maja, że Ahmed Ghailani stanie przed sądem federalnym w związku z oskarżeniem przeciwko niemu w Sądzie Okręgowym Dzielnicy Południowej Nowego Jorku, które jest wiążące od marca 2001. W dniu 9 czerwca 2009 Ahmed Ghailani został przeniesiony z Guantánamo do Nowego Jorku. Jest oskarżony o udział w atakach bombowych z roku 1998 na ambasady USA w Kenii i Tanzanii, w których zginęło ponad 200 osób, a wiele innych zostało rannych. Podczas przesłuchania przed Sądem Okręgowym w dniu jego przewiezienia z Guantánamo – nie przyznał się do winy.
W liście do sędziego z dnia 26 czerwca, napisanym przez biuro prokuratora Dzielnicy Południowej Nowego Jorku, stwierdzono, że wcześniejsze odrzucenie kary śmierci w rozprawie przed komisją wojskową byłoby -czynnikiem w analizie, czy ubiegać się [o taką karę], czy nie- w tym procesie federalnym, ale -nie możemy polegać na decyzji wojskowych o nie ubieganiu się [o taką karę]… zamiast prowadzić nasz własny proces.- W liście stwierdzono, że biuro dostarczy swoją rekomendację do Departamentu Sprawiedliwości w ciągu 81 dni i otrzyma odpowiedź od Departamentu -w ciągu 30 dni od jego dostarczenia.- W dniu 2 lipca sędzia nakazał oskarżycielowi złożenie wszelkich powiadomień o zamiarze ubiegania się o karę śmierci nie później niż do 13 października. Ustalił też, że proces zacznie się w dniu 13 września 2010.
PROSIMY O NATYCHMIASTOWE WYSYŁANIE APELI w języku angielskim lub w swoim własnym, w których:
- z zadowoleniem przyjmą Państwo fakt, że rząd USA zakończył niejasne przetrzymywanie bez postawienia zarzutów Ahmeda Khalfana Ghailani’ego i że przekazał on sprawę do rozpatrzenia do sądu federalnego;
- wezwą Państwo władze do nie ubiegania się o karę śmierci w stosunku do Ahmeda Ghilani-ego w żadnym przypadku, zauważając również coraz większą izolację USA w fundamentalnej kwestii praw człowieka;
- przypomną Państwo władzom o ich zobowiązaniu do nieakceptowania, w tym czy w dowolnym innym postępowaniu, informacji uzyskanych w takich warunkach przetrzymywania lub za pomocą takich technik przesłuchań, które naruszałyby międzynarodowy zakaz tortur oraz innego okrutnego,nieludzkiego lub poniżającego traktowania (za wyjątkiem sytuacji, kiedy zeznania takie będą użyte do udowodnienia, że takie traktowanie miało miejsce);
- wezwą Państwo władze do zlecenia pełnego śledztwa w sprawie zaginięcia Ahmeda Ghailani’ego oraz aby miał zapewniony skuteczny dostęp do zadośćuczynienia za wszelkie naruszenia praw człowieka popełnione przeciwko niemu w amerykańskich więzieniach.
PROSIMY O WYSYŁANIE APELI PRZED październikiem 2009 do następujących osób:
Attorney General Eric Holder
US Department of Justice
(Prokurator Generalny, Amerykański Departament Sprawiedliwości)
950 Pennsylvania NW,
Washington, DC 20530-0001, USA
Fax: +1 202 307 6777
Email: [email protected]
Nagłówek: Dear Attorney General/Szanowny Panie Prokuratorze Generalny
Lev L. Dassin,
Acting United States Attorney
Southern District of New York
(pełniący obowiązki Prokuratora Dzielnicy Południowej Nowego Jorku)
One Saint Andrew-s Plaza,
New York, NY 10007, USA
Fax: +1 212 637 2390
Salutation: Dear US Attorney Dassin/ Szanowny Panie Prokuratorze
KOPIE DO:
Secretary of State Hillary R. Clinton
US Department of State
(Sekretarz Stanu, Amerykański Departament Stanu)
2201 C Street, N.W.,
Washington DC 20520, USA
Fax: + 1 202 261 8577
E-mail: [email protected]
Ambasada Stanów Zjednoczonych Ameryki
Al. Ujazdowskie 29/31,
00-540 Warszawa
Fax: 011 48 22 627 4734
E-mail: [email protected]
DODATKOWE INFORMACJE:
Amnesty International sprzeciwia się karze śmierci bezwarunkowo, we wszystkich przypadkach. Większość krajów zniosło zabijanie na podstawie decyzji sądu w prawie lub w praktyce. Międzynarodowa społeczność odrzuciła karę śmierci, jako rodzaj wyroku w międzynarodowych trybunałach, nawet za najgorsze przestępstwa – ludobójstwa, zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości. Ciągłe stosowanie przez USA kary śmierci sprawia, że zachowanie tego kraju nie pasuje do globalnego trendu i abolicyjnej perspektywy dla międzynarodowych instrumentów praw człowieka.
Artykuł 6 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych chroni prawa do życia i zabrania arbitralnego jego pozbawiania. Zachęca on do abolicji kary śmierci, lecz również do zapewnienia, że kraje, które nadal ją stosują, nie będą robiły tego w sposób, który naruszyłby którekolwiek z postanowień Paktu.Artykuł 2 Paktu wymaga, by państwa zapewniły, że każda osoba, której prawa zapewnione przez Pakt są naruszane, -powinna otrzymać skuteczne zadośćuczynienie, nawet jeśli naruszenie zostało popełnione przez dowolną osobę działającą w charakterze urzędowym.- Komisja Praw Człowieka ONZ zauważyła, że zadośćuczynienie może obejmować -postawienie przed wymiarem sprawiedliwości sprawców naruszeń praw człowieka.- W rzeczy samej, niezapewnienie przez rząd gruntownych, skutecznych, bezstronnych i niezależnych śledztw lub niepostawienie sprawców przed wymiarem sprawiedliwości, może stanowić kolejne, osobne pogwałcenia Paktu. Komisja podkreślała, że -zobowiązania te pojawiają się szczególnie w związku z naruszeniami uznawanymi za kryminalne zgodnie z prawem krajowym lub międzynarodowym, takimi jak tortury lub podobne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie (artykuł 7)… oraz wymuszone zaginięcie (artykuły 7 i 9).-
Kiedy Ahmed Ghailani przez dwa lata znajdował się w więzieniu CIA, był przedmiotem wymuszonego zaginięcia, które zgodnie z prawem międzynarodowym stanowi przestępstwo. W tajnych więzieniach w nieznanych miejscach był przetrzymywany w odosobnieniu w izolatce. Amnesty International nie wie jakim technikom przesłuchań był poddawany w więzieniu CIA, oprócz tego że był przetrzymywany w warunkach, które same w sobie naruszały zakaz tortur lub innego rodzaju maltretowania. Niezależnie od sytuacji, nikt nie poniósł odpowiedzialności za naruszenia praw człowieka, które zostały zatwierdzone i zastosowane w programie CIA. Prezydent Barack Obama i przedstawiciele jego administracji stwierdzili, że żaden pracownik CIA, który stosował techniki przesłuchań zatwierdzone przez Departament Sprawiedliwości USA, nie będzie przedmiotem śledztwa. W takich okolicznościach, okrucieństwo dowolnej kary śmierci byłoby zwiększone tylko przez wcześniejsze traktowanie więźnia i brak żadnego skutecznego zadośćuczynienia ani odpowiedzialności za naruszenia praw człowieka, którym został poddany.
Ahmed Ghailani został oskarżony po raz pierwszy w grudniu 1998 o domniemany udział w ataku bombowym na ambasadę w Dar es Salaam w dniu 7 sierpnia 1998. W zastępującym je oskarżeniu z dnia 12 marca 2001, został oskarżony o udział w ataku bombowym na ambasadę w Nairobi, również w dniu 7 sierpnia 1998, oraz o domniemany udział w większej konspiracji z Al-Kaidą.
Chociaż Amnesty International nadal wzywa USA do niestosowania kary śmierci w stosunku do Ahmeda Ghailani-ego ani do żadnej innej osoby, to uważa jego przeniesienie do cywilnego więzienia za krok pozytywny, acz późno przeprowadzony, który powinien zostać podjęty w każdym przypadku, w którym rząd ma zamiar prowadzić dochodzenie sądowe w sprawie więźnia Guantánamo. Do chwili obecnej Ahmed Ghailani jest jedynym więźniem Guantánamo, który został oskarżony przez nową administrację. W Guantánamo nadal znajduje się około 229 więźniów. Stany Zjednoczone powinny zaniechać działań komisji wojskowych i wypuścić każdego więźnia, któremu natychmiast nie przedstawi zarzutów przed sądem federalnym.
Tłumaczenie: Bartosz Kumanek
Redakcja: Mirona Maria Klorek
UA: 178/09 Indeks: AMR 51/081/2009