‘’Prawa seksualne są prawami człowieka, ”powiedziała dziś Amnesty International. Na arenie międzynarodowej istnieje długa tradycja rzecznictwa dla seksualności i praw człowieka. Poparcie to będzie trwać dopóty, dopóki wszyscy ludzie będą mogli swobodnie korzystać z wszelkich praw przysługującym im jako istotom ludzkim, bez żadnej formy dyskryminacji. Zależy od tego życie i bezpieczeństwo ludzi na całym świecie.”
Kwestia praw seksualnych zaistniała jako temat stojący w sprzeczności z kilkoma rezolucjami podczas tegorocznych działań Komisji. Paul Hunt, Specjalny Sprawozdawca ONZ w kwestii prawa do zdrowia, zwrócił uwagę, że ‘’…seksualność jest cechą charakteryzującą wszystkie istoty ludzkie. Jest to podstawowy aspekt tożsamości jednostki. Pomaga on w określeniu się jednostki” (E/CN.4.2004/49 paragraf 54). Mimo to seksualność również okazała się być podstawą wysiłków mających na celu odmówienie ludziom prawa do pełnego korzystania z ich praw człowieka, za sprawą głosów niewielkiej liczby delegacji, między innymi USA, Egiptu, Pakistanu oraz Arabii Saudyjskiej, które utrzymują, iż Specjalny Sprawozdawca przekroczył uprawnienia wynikające z udzielonego mu mandatu podczas zajmowania się tą kwestią.
‘’Delegacje powołały się na nieprawidłowe interpretacje prawa międzynarodowego i odwołały się do dawno obalonych argumentów ‘’medycznych” w celu oddalenia zainteresowania prawami seksualnymi. Prawdziwym wyzwaniem okazało się być nawet ponowne potwierdzenie wcześniej uzgodnionego języka,” oświadczyła Amnesty International.
Na prośbę Brazylii jako głównego pomysłodawcy rezolucji, prace nad projektem rezolucji dotyczącej praw człowieka i orientacji seksualnej, która ma jedynie na celu ponowne potwierdzenie praw człowieka od dawna określonych w prawie międzynarodowym, zostały ponownie odroczone do sesji, która będzie miała miejsce w następnym roku. Zostało to spowodowane opozycją ze strony szeregu państw, które zakwestionowały fakt, jakoby ta kwestia w ogóle należała do programu obrad poświęconych prawom człowieka.
Podobnie jak w latach poprzednich, niektóre państwa wyraziły swój protest przeciwko działaniom Komisji potwierdzającym obowiązek krajów do ochrony prawa do życia wszystkich osób pozostających pod ich jurysdykcją, łącznie z osobami, które poniosły śmierć z powodu ich orientacji seksualnej. Rezolucja dotycząca pozasądowych, przyśpieszonych i przypadkowych egzekucji została przyjęta po tym, jak ten paragraf przetrwał głosowanie, do którego wezwał Pakistan w imieniu Organizacji Konferencji Islamskiej.
Rezolucja na rzecz wyeliminowania przemocy wobec kobiet, która została zainicjowana przez Kanadę, została także przyjęta przez konsensus, ale dopiero po tym, jak odrzucono dwie poprawki zgłoszone przez USA. Projekt poprawek miał na celu osłabienie języka dotyczącego usług ochrony zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, oraz usunąć język nawołujący państwa do ratyfikowania Statutu Rzymskiego Międzynarodowego Trybunału Karnego, który uznaje, iż przemoc seksualna łącznie z gwałtem mogą stanowić zbrodnię wojenną i zbrodnię przeciw ludzkości.
‘’Komisja Praw Człowieka musi wziąć pod uwagę ustalenia wyznaczonych przez nią ekspertów ds. praw człowieka, zwłaszcza Specjalnego Sprawozdawcy do prawa do zdrowia, który odnotował w swym raporcie, iż ’właściwe zrozumienie fundamentalnych zasad dotyczących praw człowieka, jak również istniejących norm praw człowieka, nieuchronnie prowadzi do uznania praw seksualnych jako praw człowieka’ (E/CN.4.2004/ paragraf 54).”
Tło problemu
Kwestie seksualności i praw człowieka, obejmujące problem orientacji seksualnej, tożsamości płciowej oraz zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego i praw z tym związanych, zostały poruszone w szeregu rezolucji przyjętych w czasie 60-tej Sesji dotyczących: pozasądowych, przyśpieszonych i przypadkowych egzekucji; przemocy wobec kobiet; prawa wszystkich ludzi do korzystania z możliwie najwyższego osiągalnego standardu zdrowia fizycznego i psychicznego, jak i praw człowieka i orientacji seksualnej, z czego debata nad ostatnim zagadnieniem została odłożona do roku 2005.
W swej decyzji podjętej w Toonen w Australii (CCPR/50/D/488/1992 (Australia), z dnia 4 kwietnia 1992, paragraf 8.7) w dniu 31 marca 1994 Komisja Praw Człowieka wyraźnie stwierdziła, iż ‘’…w ich opinii odniesienie do słowa ‘’seks’’ pojawiającego się w art.2 paragrafu1 i art.26 tegoż paragrafu ma zostać potraktowane jako obejmujące orientację seksualną’’. Również Komisja Praw Ekonomicznych, Społecznych i Kulturalnych wielokrotnie zajmowała się wpływem, jaki miała dyskryminacja orientacji seksualnej na korzystanie z praw ekonomicznych, społecznych i kulturalnych. Oba ciała monitorujące od lat nawołują rządy do zakończenia przemocy związanej z orientacją seksualną, począwszy od uznania homoseksualizmu za niezgodny z prawem aż po dyskryminację w miejscu pracy. Wszystkie ciała ONZ i wielu Specjalnych Sprawozdawców zajęło się przypadkami łamania praw człowieka ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową. Specjalny Sprawozdawca ONZ w kwestii prawa do zdrowia poświęcił większość swego raportu na rok 2004 (E/CN.4/2004/49, 16 luty 2004) zagadnieniom związanym z prawami i zdrowiem seksualnym i reprodukcyjnym.
Amnesty International prowadzi obecnie kampanię Stop Przemocy Wobec Kobiet, po więcej informacji proszę zajrzeć na stronę http://www.amnesty.org.pl/kampania