Apelacja Ibrahima Anwar, oskarżonego o sodomię i skazanego na 9 lat więzienia 8 sierpnia 2000 roku, została dziś odrzucona. Natomiast jego apelacja dotycząca wyroku sześciu lat więzienia za korupcję została odrzucona przez Sąd Federalny 10 lipca 2002 roku.
Niezależni obserwatorzy wyrażają poważne wątpliwości i obawy w kwestii uczciwości procesu Ibrahima Anwar oraz niezależności wymiaru sprawiedliwości w Malezji, szczególnie jeśli chodzi o przypadki drażliwe politycznie. Amnesty International uznaje go za więźnia sumienia, zatrzymanego ze względu na działalność polityczną, niezgodną z zapatrywaniami liderów politycznych, a także na wyzwania, jakie im rzucał. Oskarżony razem z nim Sukam Darmawan Sasmitaat Madja, adoptowany brat Ibrahima Anwar, także składa apelacje przeciwko oskarżeniu pod tymi samymi zarzutami.
-Ta decyzja pogłebia tylko dotychczasowe wrażenie, że niezależność wymiaru sprawiedliwości w odniesieniu do politycznie drażliwych przypadków już nie jest zapewniona. Cztery lata temu były nadzieje na to, że ta sprawa mogłaby spowodować zwiększenie wysiłków w celu przywrócenia podstawowych praw człowieka i przestrzegania prawa w Malezji, jednak dziś sytuacja wygląda o wiele gorzej– stwierdziła Amnesty International.
Aresztowanie Ibrahima Anwar dało początek kolejnym zatrzymaniom działaczy opozycyjnych. Sześciu członków opozycji politycznej było aresztowanych w 2001 roku, a pięciu z nich to członkowie partii PKN ( Parti Keadilan Nasional ), na której czele stoi Dr Wan Azizah, żona Ibrahima Anwar. Cała szóstka nadal pozostaje w więzieniu. Amnesty International uważa ich, a więc Tian Chua, Hishamuddin Rais, Dr. Barul Amin Bahron, Lokman Adam, Saari Sungib i Mohd. Ezam Mohd. Nor za więźniów sumienia.
-Aresztowanie i proces Ibrahima Anwar w 1998 roku zaznaczył się jako słaby punkt sytuacji praw człowieka w Malezji. Działania będących u władzy w celu usunięcia Ibrahima Anwar z życia publicznego spowodowały, że zaczęto kwestionować niezależność wymiaru sprawiedliwości. Wielu Malezyjczyków zdało sobie sprawę, że gwarancje mające zapewniać ochronę podstawowych praw zatrzymanych stopniowo słabły na skutek działań rzadu.-
Choć minęło pięć lat, to dzisiejsza decyzja jest tylko odzwierciedleniem tego, co pojawiło się już wtedy, a mianowicie sytuacji, w której rząd stosuje drastyczne środki przeciwko opozycji. Stosowanie wyselekcjonowanych oskarżeń, Aktu Ochrony Wewnętrznej (ISA), i innych restrykcyjnych praw powoduje, że sytuacja praw człowieka w Malezji wydaje się być na najgorszym poziomie od ponad dziesięciu lat -, konkluduje Amnesty International.
Szczegóły sprawy
Ibrahim Anwar został aresztowany 20 września 1998 roku i poczatkowo był przetrzymywany bez oskarżenia, zgodnie z ISA. Następnie przedstawiono mu zarzuty nadużywania władzy (miał używać swojego biura, w celu zakłócenia śledztwa w sprawie domniemanych wykroczeń na tle seksualnym i sodomii). Ibrahim Anwar został skazany w kwietniu 1999 roku na sześć lat pozbawienia wolności za nadużywanie władzy, po procesie, uznanym przez Amnesty International za nieuczciwy. Później uznano go winnym przestępstwa sodomii i skazano na 9 lat więzienia. W wyniku zasądzenia kolejnych wyroków, Ibrahim Anwar miałby ostatecznie spędzić 15 lat w więzieniu.
Organizacja jest nadal pełna obaw, że istnienie praw odnoszących się do związków homoseksualnych pozwala władzom wykorzystywać zarzuty domniemanego homoseksualizmu jako pretekstu w walce z politycznymi przeciwnikami, a także łamie międzynarodowe prawa człowieka, m.in. prawo do wolności sumienia, do ochrony przed dyskryminacją i prawo do prywatności.
Amnesty International uznaje każdego, kto został zatrzymany jedynie ze względu na swoją prawdziwą lub domniemaną orientację seksualną, za więźnia sumienia, podobnie jak aresztowanych jedynie na podstawie politycznych, religijnych, czy innych świadomie wyrażanych przekonań lub z powodu pochodzenia etnicznego, koloru skóry, czy płci.
Obserwatorzy z Amnesty International byli obecni w trakcie procesu Ibrahima Anwar. Wśród kwestii dotyczących oskarżenia sądowego, budzacych ich obawy, znalazła się seria poprawek do stawianych zarzutów, związanych z datami popełnienia domniemanych przestepstw, decyzje dotyczące wprowadzenia dowodów i wzywania świadków, a także oświadczenia Premiera Mohamada Mahathir, które podkopały wiarę w niewinność oskarżonego.