-Z ulgą powitaliśmy anulowanie wcześniejszego wyroku przez Prezydenta Mubaraka, które doprowadziło do uwolnienia 21 więźniów sumienia. Jesteśmy jednakże głęboko zaniepokojeni decyzją władz egipskich oskarżenia tych mężczyzn ponownie na podstawie zarzutów, które są dyskryminujące i naruszają prawo do prywatności- powiedziała Amnesty International.
Ambasada Egiptu w Zagrzebiu w niedawnym liście do Amnesty International stwierdziła, iż na podstawie prawa do prywatności zagwarantowanego prawem międzynarodowym, nikt włączając w to osoby homoseksualne nie powinien być obiektem nękania z powodu swojej orientacji seksualnej. List stwierdza również: -Egipskie prawo nie kryminalizuje praktyk homoseksualnych, jeśli nie są dokonywane w miejscach publicznych- oraz -homoseksualizm nie powinien być obiektem żadnej formy dyskryminacji-. Jednakże ponowny proces 50 mężczyzn wskazuje wyraźnie, iż zarzut -notorycznej rozpusty- nadal jest używany do kryminalizacji dobrowolnych stosunków homoseksualnych dokonywanych w miejscach prywatnych.
Kilku z tych mężczyzn doniosło o stosowaniu wobec nich tortur i maltretowania, włączając w to bicie kijem podeszw stóp (tzw. flaka), podczas pierwszego etapu zatrzymania. W Egipcie geje – lub osoby postrzegane jako geje stoją przed wysokim ryzykiem stosowania wobec nich tortur i maltretowania na posterunkach policji i w więzieniach.
Krótko po aresztowaniu jeden z mężczyzn zgłosił prokuratorowi, iż był torturowany w więzieniu i pokazał mu ślady na ciele. Prokurator zanotował czerwone pionowe linie na środku pleców…, które według oskarżonego są śladach rzekomego bicia cienkim kijem…-. W wielu przypadkach oskarżeniu stwierdzili w sądzie, iż byli zmuszeniu do złożenia fałszywych zeznań, z których później się wycofywali.
Amnesty International wiele razy wskazywała władzom egipskim kwestię doniesień o stosowaniu tortur i maltretowania Jednakże nie wiadomo, aby wszczęte zostało jakiekolwiek śledztwo. Zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Egiptu, wszelkie doniesienia o stosowaniu tortur muszą być bezstronnie i natychmiastowo zbadane, a zeznania będące skutkiem tortur nie mogą być użyte jako dowód w sądzie.
-Uwięzienie ludzi wyłącznie ze względu na ich faktyczną lub domniemaną orientację seksualną konstytuuje naruszanie prawa do wolności od dyskryminacji zagwarantowane przez traktaty międzynarodowe- stwierdziła Amnesty International. Organizacja ponawia swoje wezwanie do władz egipskich o natychmiastowe i bezwarunkowe uwolnienie wszystkich osób uwięzionych wyłącznie na podstawie ich faktycznej lub domniemanej orientacji seksualnej.
Tło sprawy
Zarzut -notorycznej rozpusty- jest stosowany na podstawie Ustawy nr 10 z 1961 roku o Zwalczaniu Prostytucji. W samym prawie definicja -rozpusty- jest potraktowana marginalnie, jednakże władza sądownicza stosuje ten termin do stosunków oso tej samej płci w kontekście prostytucji jak również dobrowolnych stosunków dokonywanych w miejscach prywatnych.
W maju 2001 około 60 mężczyzn zostało aresztowanych w Kairze, większość z nich w klubie nocnym na łodzi o nazwie Queen Boat. W czerwcu 2001, 52 z nich zostało przekazanych dekretem prezydenckim pod jurysdykcję Specjalnego Państwowego Trybunału Bezpieczeństwa ds. Wykroczeń w Kairze, sądu stworzonego i działającego na podstawie przepisów regulujących stan wyjątkowy. W listopadzie 2001 dwudziestu trzech mężczyzn zostało skazanych przez na kary więzienia od jednego do pięciu lat. Dwudziestu jeden mężczyzn zostało skazanych za -notoryczną rozpustę-, następny za -obrazę religii-, kolejny za oba te zarzuty łącznie. Amnesty International uznała 22 z 23 mężczyzn za więźniów sumienia. (patrz: Amnesty International: Egipt Tortury i kary więzienia ze względu na faktyczną lub domniemaną orientację seksualną, grudzień 2001 – [AI Index: MDE 13/033/2001])
W maju 2002 prezydent Mubarak uprawomocnił wyrok dwóch z 52 oskarżonych, którzy zostali skazani w pogwałceniem międzynarodowych standardów uczciwych procesów, na kary wiezienia trzech i pięciu lat.