3 maja minęła druga rocznica podpisania przez Polskę Konwencji Rady Europy w sprawie działań przeciwko handlowi ludźmi. Dokument ten stanowi jeden z najbardziej kompleksowych systemów reagowania na problem handlu ludzi. Obejmuje on cztery obszary działania: wykrywanie handlu, karanie jego sprawców, ochronę praw ofiar oraz pomoc ofiarom w powrocie do normalnego życia. Preambuła konwencji mówi o przywiązaniu jej sygnatariuszy do idei ochrony praw człowieka i podstawowych wolności. Podkreśla, iż wszelkie działania podejmowane w ramach zwalczania handlu ludźmi powinny być wolne od dyskryminacji, szanować zasadę równości płci i prawa dzieci. Art.13 Konwencji chroni ofiary handlu ludźmi przed deportacją i daje im tzw. czas do namysłu. Powinien on trwać minimum 30 dni. Jest to okres, w którym osoby poszkodowane mogą odzyskać równowagę psychiczna, a także podjąć decyzje o współpracy z organami ścigania i wymiarem sprawiedliwości w celu ujęcia i osądzenia sprawców.
Handel ludźmi, często nazywany współczesną forma niewolnictwa stanowi poważne naruszenie praw człowieka i godzi w podstawowe prawa i wolności każdej jednostki. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 r. zapewnia, że ,,Rzeczypospolita strzeże niepodległości i nienaruszalności swojego terytorium, zapewnia wolności i prawa człowieka i obywatela oraz bezpieczeństwa obywateli (art.5). Wyrazem realizacji tych obowiązków powinna być jak najszybsza ratyfikacja i implementacja przez Polskę Konwencji Rady Europy w sprawie działań przeciwko handlowi ludźmi.