Ignorowanie, wydawanie mniejszej liczby ubrań czy żywności, oskarżenia o kradzież, wreszcie odmawianie dostępu do ośrodków recepcyjnych i punktów pomocowych. To doświadczenie uchodźców i uchodźczyń romskich z Ukrainy w Polsce.
Mimo ogromnej pomocy, jaką społeczeństwo polskie i władze zaoferowali osobom uciekającym przed wojną w Ukrainie, nie wszyscy otrzymują tę pomoc w równym stopniu. Chociaż uciekają przed tą samą wojną, Romowie i Romki, z powodu silnych stereotypów i niechęci, stali się uchodźcami »drugiej kategorii«.
Organizacje pozarządowe działające na rzecz Romów i Romek alarmują o podwójnych standardach względem społeczności romskiej z Ukrainy. O dyskryminacji w ośrodkach recepcyjnych Amnesty International usłyszała również od tych, którzy jej doświadczyli.
Stereotypy dotyczące Romów i Romek są silnie zakorzenione w świadomości społeczeństwa polskiego i europejskiego. Niejednokrotnie też powielane są przez stronę rządową. Wpływa to na gorsze traktowanie uchodźców i uchodźczyń romskich w krajach przyjmujących osoby uciekające z Ukrainy.
Władze powinny dołożyć wszelkich starań, by Romowie i Romki spotkali się w Polsce z takim samym przyjęciem i wsparciem, jak pozostali uchodźcy i uchodźczynie z Ukrainy. Konieczne jest nagłaśnianie problemu dyskryminacji oraz przeprowadzanie szkoleń antydyskryminacyjnych dla wszystkich osób pracujących z tymi, którzy uciekli z Ukrainy do Polski.
Społeczność romska to grupa szczególnie wrażliwa na marginalizację, stygmatyzację i wrogość. Powinna zostać objęta szczególną opieką i wsparciem, zwłaszcza w sytuacji uchodźczej. Nie można ignorować trudności, z jakimi się mierzy i zamykać oczu na to, jak jest traktowana.