W opracowaniu Amnesty International pt. Suffocating: The Gaza Strip under Israeli blockade (Zadławienie: Strefa Gazy pod izraelską blokadą), zebrano zeznania osób, które nadal próbują odbudować swoje życie po Operacji -Płynny Ołów-, w której zginęło około 1400 Palestyńczyków, a kolejne tysiące zostało rannych.
-Izrael twierdzi, że blokada Gazy, trwająca od czerwca 2007, stanowi odpowiedź na ataki rakietowe na obiekty wojskowe i cywilne, przeprowadzane z Gazy na południowy Izrael przez palestyńskie grupy zbrojne. -Rzeczywistość wygląda tak, że blokada nie trafia w grupy zbrojne, tylko karze całą populację Gazy poprzez ograniczenie dostępu do pożywienia, środków medycznych, sprzętów potrzebnych w szkołach i materiałów budowlanych- stwierdził Malcolm Smart, Dyrektor Amnesty International ds. Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej.
-Blokada sprawia, że nadal odbywa się zbiorowe karanie, które zgodnie z prawem międzynarodowym musi zostać natychmiast przerwane.- Jako siła okupująca, Izrael ma obowiązek wynikający z prawa międzynarodowego do zapewnienia dobrobytu mieszkańcom Gazy, w tym praw do zdrowia, edukacji, pożywienia i odpowiedniego mieszkania. Podczas Operacji -Płynny Ołów- trwającej od 27 grudnia 2008 do 18 stycznia 2009, zginęło 13 Izraelczyków, w tym trzech cywilów we wschodnim Izraelu, gdzie kolejne dziesiątki osób odniosło obrażenia w atakach rakietowych na obiekty wojskowe i cywilne ze strony palestyńskich grup zbrojnych.
W izraelskich atakach w Gazie uszkodzone lub zniszczone zostały cywilne budynki i infrastruktura, w tym szpitale i szkoły, systemy dostarczania wody i prądu. Tysiące palestyńskich domów zostało zniszczonych lub poważnie uszkodzonych. Uszkodzonych zostało również około 280 z 641 szkół w Gazie, a 18 zostało zniszczonych. Ponad połowa populacji Gazy jest w wieku poniżej 18 lat i druzgocący wpływ ma zakłócenie ich edukacji spowodowane uszkodzeniami budynków podczas Operacji -Płynny Ołów- oraz w wyniku trwającego nadal izraelskiego bojkotu. Ofensywa wojskowa oraz blokada dotknęły także w poważnym stopniu szpitale. Ciężarówki z pomocą medyczną dostarczone przez Światową Organizację Zdrowia wielokrotnie były zawracane z granicy, bez uzasadnień ze strony izraelskich urzędników. Władze izraelskie nadal odmawiają prawa do opuszczenia Gazy lub opóźniają jego wydanie, pacjentom z poważnymi chorobami, którzy nie mogą być leczeni w Gazie – -od czasu zamknięcia przejść prowadzących do i z Gazy, pacjenci byli zmuszeni do ubiegania się o pozwolenia, ale wnioski o nie są często odrzucane.-
W dniu 1 listopada 2009, Samir al-Nadim, ojciec trójki dzieci, zmarł po tym jak przez 22 dni opóźniano wydanie mu pozwolenia na opuszczenie Gazy w celu przejścia operacji serca. Amnesty International rozmawiała z kilkoma rodzinami, których domy zostały zniszczone podczas operacji wojsk Izraela, a które w rok po tamtych wydarzeniach nadal żyją w tymczasowych kwaterach.
W trakcie zeszłorocznego konfliktu, Mohammed oraz Halima Mslih wraz z czwórką małych dzieci uciekli z domu w wiosce Juhor al-Dik, na południe od Miasta Gaza. Kiedy byli poza domem, został on zburzony przez buldożery izraelskiej armii. -Kiedy wróciliśmy, wszystko było połamane. Ludzie dawali nam jedzenie, bo nie mieliśmy nic,- powiedział Mohammed Mslih. W sześć miesięcy po zawieszeniu broni rodzina ta nadal żyła w lichym nylonowym namiocie i dopiero niedawno była w stanie zbudować sobie prosty, stały dom. Rodzina obawia się jednak, że powtarzające się najazdy armii Izraela mogą doprowadzić do zniszczenia tych niewielu rzeczy, które im jeszcze pozostały. Bezrobocie w Gazie jest ogromne, ponieważ te firmy, które tu pozostały, mają problemy z przetrwaniem z powodu blokady. W grudniu 2009 ONZ podała, że bezrobocie w Gazie wynosi 40 procent.
-Blokada dławi dosłownie każdy aspekt życia mieszkańców Gazy, z których ponad połowę stanowią dzieci. Nie można pozwolić na dalszą, coraz większą izolację i cierpienie ludności Gazy. Izraelski rząd musi, jako siła okupująca, przestrzegać wiążących zobowiązań prawnych i bezzwłocznie znieść blokadę- powiedział Malcolm Smart.
