COVID-19 i prawa człowieka

Środki nadzwyczajne

Wszystkie działania władz, które nakładają ograniczenia na prawa i wolności człowieka powinny być oparte o właściwą podstawę prawną, uzasadnione, konieczne i proporcjonalne. Rządy mogą wprowadzić na określony czas wyjątkowe środki w celu zapewnienia bezpieczeństwa publicznego i ochrony zdrowia. Jednakże są one zezwolone w prawie międzynarodowym tylko po to, by, w obecnej sytuacji zagwarantować prawo do zdrowia i powstrzymać rozprzestrzenianie się COVID-19.

Władze nie mogą ich wykorzystywać jako pretekstu do wprowadzania środków represyjnych!

Prawo do zdrowia

W kontekście pandemii rządy powinny maksymalnie wykorzystać dostępne zasoby, by przeciwdziałać pandemii i zapewnić prawo do zdrowia wszystkim osobom, które znajdują się w danym państwie. W szczególności każda szczepionka lub leczenie COVID-19 muszą być dostępne na sprawiedliwych i niedyskryminujących zasadach dla wszystkich osób, które tego wymagają, a zdrowie publiczne musi stać ponad zyskami koncernów farmaceutycznych.

Państwo musi zapewnić odpowiedni system opieki zdrowotnej, w tym personel i sprzęt niezbędny do leczenia, a także bezpieczne warunki pracy pracownikom i pracowniczkom służby zdrowia, przy uwzględnieniu ich sytuacji rodzinnej oraz potrzeb indywidualnych

Władze muszą być transparentne co do środków jakie podejmują, by rozwiązać problem pandemii, w tym zapobiegania zakażeniom, ratowania życia i minimalizacji wpływu pandemii na nasze życie. Jako społeczeństwo musimy być regularnie informowanymi o nowych okolicznościach i krokach podejmowanych w ramach walki o nasze zdrowie.

Władze nie mogą ukrywać danych dotyczących pandemii, manipulować nimi albo fałszować.

Równe traktowanie

Zasada równości i niedyskryminacji powinna być kluczowa dla wszystkich rządowych działań w walce z pandemią. Wdrażane rozwiązania muszą chronić każdą osobę, w tym także grupy szczególnie narażone na ryzyko zakażenia: uchodźców, migrantki, osoby bezdomne, starsze, o nieuregulowanym statusie, osoby z niepełnosprawnością, pozbawione wolności w więzieniach i ośrodkach detencyjnych i inne, oraz  zagwarantować w swoich działaniach szczególną ochronę kobiet i dzieci przed przemocą domową. Niestety zazwyczaj te grupy nie mogą skutecznie chronić się podczas pandemii i napotykają przeszkody w dostępie do odpowiedniej opieki zdrowotnej, usług i świadczeń.

Prawo do prywatności

Pandemia COVID-19 nie może stanowić usprawiedliwienia dla masowej inwigilacji. Wszelkie wprowadzone środki nadzoru muszą być oparte o odpowiednią podstawę prawną, konieczne, proporcjonalne, uzasadnione, niedyskryminacyjne i ograniczone czasowo. Powinny trwać tylko tak długo, jak to konieczne, aby zaradzić pandemii. Dane osobowe pacjentów i osób poddanych kwarantannie muszą być chronione.

Niestety w wielu przypadkach aplikacje stosowane przez państwa do kontroli kwarantanny nadmiernie i bezzasadnie ingerują w nasze prawo do prywatności.

Prawo do informacji i wolność wypowiedzi

Choć rządy powinny zapobiegać dezinformacji, to jednak wszelkie ograniczenia nakładane na możliwość korzystania z wolności wypowiedzi muszą mieć właściwą podstawę prawną, uzasadnione, konieczne i proporcjonalne.

Zakaz rozpowszechniania informacji o pandemii: o jej skali, sposobach zabezpieczania się przez zarażeniem czy nieuzasadnionych restrykcjach wymierzonych w obywateli, nie tylko stanowi zagrożenie dla naszego prawa do zdrowia, ale i wolności wypowiedzi oraz prawa do pozyskiwania i rozpowszechniania rzetelnych informacji.

Niestety coraz częściej mamy do czynienia z sytuacjami, w których państwa wymierzają kary, prześladują lub zatrzymują osoby i dziennikarzy mówiących o pandemii.

Podaj dalej

COVID-19 a prawa człowiek – Curated tweets by amnestyPL

Działaj!

W tym czasie musimy utrzymywać fizyczny dystans, ale nadal możemy działać razem.

BĄDŹ NA BIEŻĄCO, INSPIRUJ SIĘ, WALCZ O PRAWA CZŁOWIEKA.
ZAPISZ SIĘ DO AMNESTY ALERT – sieci Pilnych Akcji.