Amnesty International jest bardzo zaniepokojona aresztowania powodowanymi wyłącznie faktyczną lub domniemaną orientacją seksualna gdyż są one pogwałceniem prawa do wolności od dyskryminacja zagwarantowanej w międzynarodowych traktatach praw człowieka.
-Władze Egiptu muszą natychmiast i bezwarunkowo uwolnić wszystkich uwięzionych wyłącznie za względu na ich faktyczną lub domniemaną orientację seksualną- powiedziała Amnesty International.
Pierwszy proces, który znany jest pod nazwą -sprawy Queen Boat-, rozpoczął się w 2001 roku. Po wydaniu przez sąd wyroków skazujących, Amnesty International uznała mężczyzn skazanych wyłącznie ze względu na ich faktyczną lub domniemaną orientację seksualną za więźniów sumienia oraz prowadziła kampanię na rzecz ich natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia.
Kilku z zatrzymanych mężczyzn Było prawdopodobnie poddanych torturom lub maltretowanych, włączają w to bicie kijem podeszw stop (tzw. Falaka), podczas pierwszego etapu zatrzymania. W Egipcie geje – lub osoby postrzegane jako geje – stoją przed wysokim ryzykiem stosowania wobec nich tortur i maltretowania na posterunkach policji i w więzieniach.
Krótko po aresztowaniu jeden z mężczyzn zgłosił prokuratorowi, iż był torturowany w więzieniu i pokazał mu ślady na ciele. Prokurator zanotował -czerwone pionowe linie na środku pleców…, które według oskarżonego są śladach rzekomego bicia cienkim kijem…-. W sprawie tej nie rozpoczęto dotąd żadnego śledztwa.
Podczas zdawania sprawozdania przed Komitetem Praw Człowieka ONZ, w październiku 2002 roku, przedstawiciel Egiptu powiedział: -homoseksualizm nie jest przestępstwem kryminalnym-. Jednakże trwające procesy i aresztowania osób zatrzymanych wyłącznie ze względu na ich faktyczną lub domniemaną orientację seksualną wskazują, iż zarzut -notorycznej rozpusty- jest w dalszym ciągu używany do do kryminalizacji dobrowolnych stosunków homoseksualnych dokonywanych w miejscach prywatnych.
W ciągu ostatnich kilku lat miało miejsce kilka przypadków, w których tajni agenci policji umawiali się na spotkania przez Internet a następnie osoby, które pojawiały się na miejscu umówionego spotkania były aresztowane i sądzone.
Sąd Apelacyjny w Kairze dnia 7 lutego 2003 podtrzymał wyrok 15 miesięcy dla Wissam Tawfiq Abyad, 26 letniego obywatele Libanu, za jako orientację seksualną. 16 stycznia 2003 roku Wissam Tawfiq Abyad udał się na umówione wcześniej, poprzez stronę internetową dla osób homoseksualnych, miejsce spotkania. Mężczyzna, którego spotkał w Heliopolis, jednej z dzielnic Kairu, była najprawdopodobniej tajnym agentem lub policyjnym informatorem. Wissam Tawfiq Abyad został oskarżony i skazany za -notoryczną rozpustę-. Jako dowód w sprawie użyto zapis prywatnej rozmowy internetowej. Amnesty Internetional uznała Wissam Tawfiq Abyad za więźnia sumienia.
W innej sprawie, Zaki Sayid Zaki ‘Abd al.-Malak został zatrzymany w podobnych okolicznościach 25 stycznia 2002 w Kairze. Wyrok 3 lat więzienia wydał Sąd Kryminalny Aquoza w Kairze na podstawie zarzutów o -notoryczną rozpustę-. Wyrok ten został podtrzymany podczas rozprawy apelacyjnej. Prawdopodobnie był on torturowany. Amnesty International uznała Zaki Sayid Zaki ‘Abd al.-Malak za więźnia sumienia.
Tło sprawy
W maju 2001 około 60 mężczyzn zostało aresztowanych w Kairze, większość z nich w klubie nocnym na łodzi o nazwie Queen Boat. W czerwcu 2001, 52 z nich zostało przekazanych dekretem prezydenckim pod jurysdykcję Specjalnego Państwowego Trybunału Bezpieczeństwa ds. Wykroczeń w Kairze, sądu stworzonego i działającego na podstawie przepisów regulujących stan wyjątkowy. W listopadzie 2001 dwudziestu trzech mężczyzn zostało skazanych przez na kary więzienia od jednego do pięciu lat. Dwudziestu jeden mężczyzn zostało skazanych za -notoryczną rozpustę-, następny za -obrazę religii-, kolejny za oba te zarzuty łącznie. Amnesty International uznała 22 z 23 mężczyzn za więźniów sumienia. (patrz: Amnesty International: Egipt Tortury i kary więzienia ze względu na faktyczną lub domniemaną orientację seksualną, grudzień 2001 – [AI Index: MDE 13/033/2001])
W maju 2002 prezydent Mubarak anulował wyrok 50 z 52 zatrzymanych w 2001 mężczyzn. Rezultatem tego było uwolnieni 21 więźniów sumienia. Jednakże w tym samym czasie prezydent Mubarak podtrzymał wyrok 2 mężczyzn uwięzionych w tej samej sprawie. Ponowny proces 50 mężczyzn rozpoczął się w lipcu 2002 przed sądem kryminalnym w kairskiej dzielnicy Qasr al-Nil.
Władza sądownicza Egiptu w wielu przypadkach używała terminu -notorycznej rozpusty- w kontekście dobrowolnych stosunków homoseksualnych dokonywanych w miejscach prywatnych. Zarzut -notorycznej rozpusty- jest stosowany na podstawie Ustawy nr 10 z roku 1961 o Zwalczaniu Prostytucji.
Różne organy praw człowieka ONZ wyraziły swoje zaniepokojenie traktowaniem mężczyzn ze względu na ich orientację seksualną. Na przykład w listopadzie 2002, Komitet Praw Człowieka ONZ, po zbadaniu okresowego raportu Egiptu, na podstawie Międzynarodowego Paktu Praw Politycznych i Obywatelskich wydał kilka rekomendacji mówiących m.in., iż Egipt powinien -powstrzymać się od karania dobrowolnych stosunków homoseksualnych dokonywanych w miejscach prywatnych.