W raporcie -Pozbawione wyboru- opisano, jak rządowe restrykcje i dyskryminujące tradycje, zagrażają życiu wielu indonezyjskich kobiet i dziewcząt, stawiając zdrowie reprodukcyjne poza ich zasięgiem.
-Indonezyjski rząd zobowiązał się wspierać równouprawnienie płci, ale wiele indonezyjskich kobiet wciąż walczy o równe i sprawiedliwe traktowanie-, mówi Salil Shetty, Sekretarz Generalny Amnesty International.
-Połączenie niekwestionowanych społecznych postaw, niesprawiedliwego prawa i stereotypowego myślenia o roli kobiet, często degraduje je do statusu drugiej klasy-.
Badania Amnesty International pokazują, jak dyskryminujące praktyki i problematyczne prawo uniemożliwiają niezamężnym kobietom i dziewczętom dostęp do środków antykoncepcyjnych. Jednocześnie zezwalaa na małżeństwo dziewczynkom poniżej 16 roku życia. Prawo wymaga także, aby kobieta uzyskała zgodę swojego męża na dostęp do niektórych metod antykoncepcyjnych czy aborcji, nawet w przypadku zagrożenia jej życia.
Amnesty International dowiedziała się również, że pracownicy służby zdrowia często odmawiają niezamężnym lub bezdzietnym kobietom dostępu do legalnych środków antykoncepcyjnych.
Mimo że rząd powziął kroki dla lepszej opieki nad kobietami – ofiarami agresji – nie zapewnił zgwałconym kobietom dostępu do informacji i opieki zdrowotnej. Fakt, że aborcja jest legalnie dostępna dla kobiet i dziewczyn, które zaszły w ciążę w wyniku gwałtu, nie jest powszechnie znany, nawet wśród pracowników służby zdrowia. Dlatego ofiary gwałtu mogą napotkać poważne trudności w dostępie do bezpiecznej aborcji.
Rozmowy z dziesiątkami indonezyjskich kobiet i dziewcząt, a także z pracownikami służby zdrowia wykazały, jak te ograniczenia podnoszą liczbę niechcianych ciąż i zmuszają do małżeństwa lub rezygnowania ze szkoły. Wiele kobiet decyduje się na nielegalne aborcje. Szacuje się, że w Indonezji każdego roku dokonywanych jest około 2 milionów aborcji, wiele z nich w warunkach zagrażających życiu. Według oficjalnych rządowych statystyk, tego typu aborcje w Indonezji są powodem śmierci od 5% do 11% matek.
Sprawa Sharifah jest typowym przykładem. Zaszła w ciążę w wieku 17 lat, porzucił ją chłopak, została też wyrzucona ze szkoły. Osoby zajmujące się w jej wiosce leczeniem tradycyjnymi metodami przeprowadziły aborcję, ale pojawiły się komplikacje. Dwa dni później wykrwawiła się na śmierć.
-Restrykcje w prawie seksualnym i do reprodukcji stwarzają poważne i potencjalnie grożące śmiercią utrudnienia w dostępie do usług i informacji dotyczących zdrowia reprodukcyjnego-, zauważa Salil Shetty. -Indonezja musi robić więcej, aby stare stereotypy i nastawienia zostały zastąpione bardziej postępowym rozpoznawaniem problemów i potrzeb, które napotykają ich żony, siostry i córki-.
Amnesty International dowiedziała się również, że niektóre grupy kobiet i dziewcząt muszą stawić czoła dodatkowym zagrożeniom ich praw seksualnych i do prokreacji, ponieważ władzom nie udało się zapewnić im ochrony w pewnych sytuacjach. Na przykład kobiety pracujące jako pomoc domowa nie są chronione przez prawo tak, jak inni zatrudnieni. Warunki pracy narażają je na molestowanie seksualne, przemoc, a nawet ryzyko nadużyć w czasie ciąży.
-Indonezyjski rząd zrobił wiele, aby wypełnić zadania postawione sobie w Milenijnych Celach Rozwoju, szczególnie te dotyczące równouprawnienia płci i zdrowia reprodukcyjnego-, mówi Salil Shetty. -W tym raporcie zakreśliliśmy najważniejsze obszary, w których niezbędna jest reforma prawna lub jeszcze lepiej wprowadzenie w życie pewnych zmian, aby pokonać dyskryminujące zachowania, społeczne normy, które ubezwłasnowolniają kobiety i stwarzają zagrożenie dla ich życia-.
Amnesty International w ramach kampanii -Żądamy Godności-, domaga się praw do zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, a także niezależności dla jednostek w Indonezji oraz na całym świecie. Rządy wzywane są do zapewnienia dostępu do informacji na temat zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, a także usług wolnych od dyskryminacji, przymusu czy groźby kryminalizacji.
Amnesty International domaga się, aby indonezyjskie władze pilnie podjęły następujące kroki:
- Uchylenie wszystkich praw i regulacji, na poziomie centralnym i lokalnym, które pogwałcają prawa seksualne i reprodukcyjne; uświadomienie kobietom i dziewczętom, że mogą egzekwować swoje prawa, będąc wolnymi od przymusu, dyskryminacji czy groźby kryminalizacji
- Dekryminalizacja aborcji niezależnie od okoliczności, celem zwalczenia wysokiej liczby nielegalnych i niebezpiecznych aborcji; zapewnienie dostępu do bezpiecznej aborcji w przypadkach, gdy kobiety i dziewczęta zachodzą w niechcianą ciążę, będącą wynikiem gwałtu albo gdy zagraża ona życiu lub zdrowiu matki
- Wprowadzenie w życie praw pracowników domowych zgodnych z międzynarodowymi przepisami, zapewnienie kobietom i dziewczętom pracującym w domu takich samych praw, jakie posiadają inni pracownicy w Indonezji i uregulowanie przepisów dotyczących specjalnych kobiecych potrzeb, w tym przepisów dotyczących macierzyństwa.
Tłumaczyła: Katarzyna Skórka