Stowarzyszenie wzywa również obecne władze Iranu by nie zabraniały krewnym zabitych odwiedzania w dniu 29 sierpnia cmentarza Khavaran w południowym Teheranie w celu obchodzenia rocznicy oraz domagania się sprawiedliwości. Setki spośród zabitych w czasie zbiorowych egzekucji pochowane są na tym cmentarzu; wiele z nich spoczęło w zbiorowych, bezimiennych grobach.
Amnesty International obawia się, że irańskie władze mogą uniemożliwiać organizację wszelkich protestów związanych z -masakrą więzienną-. Stowarzyszenie przypomina rządowi irańskiemu o jego zgodnych z prawem międzynarodowym obowiązkach związanych z zezwalaniem wszystkim obywatelom na wyrażanie ich opinii bez strachu przed aresztowaniem oraz z umożliwieniem pokojowego gromadzenia się ludzi w celu wyrażania poglądów.
Międzynarodowe przepisy wymagają by władze irańskie przeprowadziły gruntowne i obiektywne śledztwa wobec naruszeń prawa do życia, takich jak te popełnione w trakcie -masakry więziennej-, która rozpoczęła się w 1988 roku i trwała również w roku kolejnym. Władze muszą również zidentyfikować osoby odpowiedzialne za te wydarzenia. Zaniedbania w dążeniu do prawdy, jakie wciąż mają miejsce oraz upływający czas nie mogą w żadnym stopniu wpływać na zmniejszenie odpowiedzialności za popełnione zbrodnie.
Odpowiedzialni za zabójstwa powinni zostać postawieni w stan oskarżenia i osądzeni przed regularnym i prawnie ukonstytuowanym sądem przy zachowaniu wszystkich niezbędnych wymogów proceduralnych i w zgodzie ze międzynarodowymi standardami sprawiedliwych procesów. Jeśli zostaną uznani za winnych, powinny zostać na nich nałożone kary adekwatne do czynów których się dopuścili. Kary powinny uwzględniać powagę i ciężar zbrodni, jednak nie może to być kara śmierci.
Tło wydarzeń
Rozpoczęta w sierpniu 1988 roku przez władze irańskie fala egzekucji na więźniach politycznych zakończona została krótko przed dziesiąta rocznicą rewolucji islamskiej – w lutym 1989 roku. Była to największa fala egzekucji od czasu tych z lat 1979 – 1980, które wieńczyły rewolucję w Iranie w 1979 roku. Szacuje się, że w latach 1988 – 89 zabitych zostało od 4,5 do 5 tysięcy więźniów politycznych, w tym również kobiety.
Tłumaczył Grzegorz Rychlik
