Pomimo, że Izrael od kilkudziesięciu lat prowadzi politykę niszczenia domów Palestyńczyków na Terytoriach Okupowanych oraz domów izraelskich Arabów w Izraelu, w przeciągu minionych trzech i pół roku skala zniszczenia osiągnęła bezprecedensowy poziom.
Domy są wyburzane zwykle bez uprzedzenia, często w nocy, lokatorom daje się bardzo mało czasu, lub nie daje się go wcale, na opuszczenie swoich mieszkań i ratowanie dobytku. Ofiary pochodzą często spośród najbiedniejszej i najbardziej pokrzywdzonej przez los warstwy społeczeństwa. Rodziny powracają następnie na ruiny pozostałe po ich domach i szukają czegokolwiek, co dałoby się ocalić spod gruzów – paszportów i innych dokumentów, dziecięcych podręczników, ubrań, sprzętu kuchennego czy mebli.
Izraelska polityka niszczenia narusza najbardziej podstawowe zasady międzynarodowego prawa humanitarnego i międzynarodowych praw człowieka. Zwracamy się do Państwa z prośbą o napisanie listu do premiera Izraela i wezwanie go do zakończenia niszczenia domów i ziemi. Oto wzór listu, którym mogą się Państwo posłużyć:
|
Niszczenie domów, ziemi i mienia w Izraelu i na Terytoriach Okupowanych – tło sprawy
We wszystkich przypadkach władze izraelskie utrzymują, że na Zachodnim Brzegu Jordanu i na Terytoriach Okupowanych domy, tereny rolnicze i mienie są niszczone ze względów militarnych/bezpieczeństwa, podczas gdy w innych przypadkach rozbiórki są uzasadniane brakiem zezwoleń na budowę. Efekt jest ten sam: pozbawione dachu nad głową, środków do życia rodziny w kwestii schronienia i utrzymania są zmuszone liczyć na pomoc krewnych, przyjaciół i organizacji humanitarnych.
Niszczenie domów, ziemi i mienia doprowadziło do powszechnego łamania prawa do należytych warunków mieszkaniowych i przyzwoitego standardu życia (dotknęło to dziesiątki tysięcy ludzi). Jest ono także pogwałceniem podstawowych zasad międzynarodowego prawa humanitarnego i międzynarodowych praw człowieka.
W Izraelu wyburzanie domów jest wymierzone zasadniczo w domy palestyńskich obywateli Izraela (izraelskich Arabów) i jest powiązane z państwową polityką zakrojonej na szeroką skalę konfiskaty ziemi, restrykcyjnych przepisów budowlanych w strefie arabskiej oraz z dyskryminującymi zasadami w przydzielaniu państwowej ziemi. Te czynniki w połączeniu utrudniły, a często uniemożliwiły izraelskim Arabom uzyskanie wymaganych zezwoleń na budowę domów, które by zaspokoiły ich rosnące potrzeby mieszkaniowe. Mimo że łamanie przepisów budowlanych jest powszechne także w strefie żydowskiej, to w strefie arabskiej często dochodzi do burzenia domów.
Na Terytoriach Okupowanych niszczenie palestyńskich domów i ziemi jest powiązane z izraelską polityką zawłaszczania jak największych obszarów okupowanej ziemi, szczególnie poprzez tworzenie izraelskich osiedli wbrew prawu międzynarodowemu. Izrael ma prawo przedsięwziąć sensowne, niezbędne i proporcjonalne środki w celu ochrony bezpieczeństwa swoich obywateli przed samobójczymi atakami bombowymi i innego typu atakami przeprowadzanymi przez Palestyńczyków. Jednakże, zgodnie z prawem międzynarodowym, Izrael jako Państwo Okupujące, obowiązuje zakaz niszczenia mienia Palestyńczyków, o ile nie jest to absolutnie konieczne ze względów militarnych – nie dla rozbudowy nielegalnych osiedli i związanej z nimi infrastruktury czy w odwecie za ataki Palestyńczyków. Dotknięci Palestyńczycy muszą mieć znaczące prawo do prawnego zakwestionowania każdego nakazu zajęcia bądź rozbiórki. Nawet w przypadkach, gdy niszczenie może być uzasadnione absolutną koniecznością przeprowadzenia operacji wojskowych, Izrael powinien rozpatrzyć mniej drastyczną alternatywę. Burzenie domów powinno być ostatecznością, niczym innym. W ciągu ostatnich trzech i pół roku izraelska armia wyburzała domy i niszczyła mienie na całym Zachodnim Brzegu Jordanu i w Strefie Gazy. Działanie to nie było uzasadnione koniecznością militarną. Niektóre przypadki niszczenia naruszają Czwartą Konwencję Genewską i są przestępstwami wojennymi.
Niszczenie domów, ziemi i mienia to jeden z wielu powodów do niepokoju dla Amnesty International w związku z pogarszającą się sytuacją praw człowieka w Izraelu i na Terytoriach Okupowanych. Inne główne obawy, które powstały w przeciągu minionych trzech i pół roku to m.in. zabicie ponad 2.500 Palestyńczyków, w tym ok. 450 dzieci, przez armię izraelską oraz zabicie ponad 900 Izraelczyków, w tym ponad 100 dzieci przez palestyńskie bojówki. Dziesiątki tysięcy innych ludzi doznało uszczerbku na zdrowiu, niektórzy zostali trwale okaleczeni. Bezprecedensowe restrykcje nałożone przez Izrael na swobodę poruszania się na Terytoriach Okupowanych spowodowały nieopisane cierpienie, utrudniając Palestyńczykom dostęp do miejsc pracy, szkół, szpitali i innych zasadniczych usług. Bezrobocie wzrosło do ponad 40%, dwie trzecie populacji żyje poniżej minimum socjalnego, niedożywienie i problemy zdrowotne są coraz bardziej powszechne.
18 maja 2004 – MDE 15/005/2004 – WA 12/04