Japonia: Ponad 60 lat japońskie kobiety czekają na sprawiedliwość!

Amnesty International jest świadoma, że  “Środowe Demonstracje” odbywały się w każdą środę przed japońską ambasadą od 1992 roku. Pomimo tych i innych wysiłków, kobiety, które przetrwały system “kobiet pocieszycielek”, nadal czekają na  sprawiedliwość. 

Amnesty International stara się podkreślić fakt, że na całym świecie ofiary przemocy seksualnej są pozbawione zadośćuczynienia: istnieje szeroko zakrojona bezkarność za tego typu przestępstwa, gdzie sprawcy pozostają nieukarani, a ofiarom odmawia się jakichkolwiek reparacji.

Dziesiątki tysięcy kobiet zostały siłą uprowadzone i podstępem uczynione “kobietami pocieszycielkami” w kontrolowanych przez wojsko  “stacjach pocieszenia” zorganizowanych w różnych krajach okupowanych w trakcie II wojny światowej. Kobiety i dziewczynki były wielokrotnie gwałcone i traktowane jak niewolnice seksualne. Amnesty International uważa, że przestępstwa popełnione wobec tych kobiet dorównują zbrodniom przeciwko ludzkości.

Odwaga “kobiet pocieszycielek”, które przeżyły i przez lata publicznie mówiły o swoich cierpieniach, jest nadzwyczajna. Ich głosy, wraz z działaniami obrońców praw człowieka kobiet, zmobilizowały i zainspirowały globalny ruch, który żąda rekompensaty za krzywdy dla ofiar przemocy seksualnej.
Do dnia dzisiejszego japoński rząd odmawia przyjęcia odpowiedzialności za zbrodnie przeciwko ludzkości popełnionych wobec byłych “kobiet pocieszycielek”. Te, które przeżyły nadal szukają oficjalnego odszkodowania ze strony japońskiego rządu wraz z przeprosinami, które będą one mogły zaakceptować, i które przywrócą im ludzką godność.

Amnesty International wzywa rząd Japonii do zapewnienia kobietom, które przeżyły, pełnego zadośćuczynienia, w tym: restytucji dóbr, odszkodowania, rehabilitacji, zadośćuczynienia oraz gwarancji, że sytuacja ta nigdy się nie powtórzy. Organizacja wzywa rząd Japonii do:

1)       Przyjęcia pełnej odpowiedzialności za system “kobiet pocieszycielek”, łącznie z publicznym uznaniem krzywd wyrządzonych tym kobietom, przywróceniem godności tym, które przetrwały oraz publicznym potępieniem przestępstw seksualnych wobec kobiet, niezależnie od czasu i miejsca ich popełnienia.

2)       Publicznych przeprosin ze strony japońskiego sejmu, które będą do zaakceptowania przez większość “kobiet pocieszycielek” oraz ich najbliższych krewnych.

3)       Zaoferowania odpowiedniego i rzeczywistego odszkodowania bezpośrednio od japońskiego rządu dla “kobiet pocieszycielek” lub dla ich najbliższych krewnych. Odszkodowanie powinno brać pod uwagę naruszenia popełnione wobec nich wraz z dłlugoterminowym odmawianiem naprawienia samej krzywdy oraz kwestie takie jak stracone szanse i środki do życia.

4)       Gwarancji, że sytuacja się nie powtórzy poprzez:

·        ratyfikację  Statutu Rzymskiego Międzynarodowego Trybunału Karnego;

·        wspieranie wysiłków na rzecz porozumienia w sprawie międzynarodowego Traktatu o  Handlu Bronią, w celu powstrzymania rozprzestrzeniania broni używanej w przypadkach naruszania  praw człowieka, takich jak przemoc wobec kobiet;