20 listopada na stadionie Al Bayt w Al-Chaurze w Katarze zabrzmi pierwszy gwizdek Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2022. Po 12 latach ogromnych inwestycji finansowych i wielkich projektów budowlanych, najbardziej popularne i lubiane wydarzenie sportowe na świecie transmitowane będzie do miliardów ludzi. Ten mundial to jednak przede wszystkim „Mundial wyzysku”, ponieważ historia jego organizacji to historie setek tysięcy pracowników, którzy stracili wiele – pieniądze, wolność, a nawet życie.
Kibicuj pracownikom-migrantom!
Radość ze zwycięstwa w ostatniej chwili, rozpacz z powodu przegranej, napięcie związane z rzutami karnymi – te emocje łączą wszystkich kibiców. Niech zapał do wspierania naszych ulubionych drużyn idzie w parze ze wsparciem dla pracowników-migrantów, dzięki którym te rozgrywki są możliwe. Niech zwycięstwa na murawie oznaczają też zwycięstwo pracowników, którzy ją przygotowali!
Pokaż FIFA czerwoną kartkę i podpisz petycję wzywającą do wypłaty rekompensat pracownikom-migrantom lub ich rodzinom!
Jakie są warunki pracy w Katarze?
Zobacz film przedstawiający czego doświadczyli pracownicy-migranci budując infrastrukturę na mundial 2022
Wyzysk pracowników-migrantów
Kiedy w 2010 roku FIFA przyznawała Katarowi organizację Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej, powszechny w tym kraju wyzysk pracowników-migrantów był już bardzo dobrze udokumentowany. Oczywiste było, że tak wielkie wydarzenie wymagało będzie od Kataru zaangażowania ogromnych środków i siły roboczej w celu zbudowania nowych stadionów, dróg, hoteli oraz innych obiektów. Amnesty International udokumentowała ogromną skalę nadużyć wobec pracowników-migrantów, które miały miejsce podczas przygotowań do mundialu.
1. Niebotyczne opłaty rekrutacyjne
Wielu migrantów szukało pracy w Katarze, aby uciec od biedy i bezrobocia w krajach takich jak Nepal, Bangladesz i Indie. Jednak, aby dostać pracę, musieli zapłacić wysokie opłaty rekrutacyjne. Wielu z nich w tym celu zaciągnęło pożyczki. To sprawia, że – choć po przyjeździe do Kataru często odkrywają, że warunki pracy i życia różnią się od tych, które im obiecano – boją się opuścić miejsca swojego zatrudnienia.
Bóg wie, że są dni, kiedy nie mam już sił trwać w tym dalej, wszystko staje się za trudne… Jedyną rzeczą, która trzyma mnie przy życiu, jest myśl o moich dzieciach
Sakib, ogrodnik z Bangladeszu, który wziął pożyczkę, aby zapłacić 4000 dolarów agentowi rekrutacyjnemu.
2. Niewypłacone wynagrodzenia
Kradzież płac jest jednym z najczęstszych nadużyć, z jakimi spotykają się pracownicy migrujący w Katarze. Amnesty International udokumentowała przypadki tysięcy pracowników, którym nie wypłacono wynagrodzenia lub wypłacano je w zaniżonej wysokości przez miesiące, a nawet lata. Takie opóźnienia mają ogromne konsekwencje dla pracowników, którzy zaciągnęli pożyczki na opłaty rekrutacyjne, zwłaszcza w sytuacji, gdy utrzymują oni nie tylko siebie, ale także bliskich w swoich ojczystych krajach.
Moja rodzina nie ma teraz domu, a dwoje młodszych dzieci zostało zabranych ze szkoły… Jestem w ciągłym stresie, nie mogę spać w nocy. To jest dla mnie tortura
Prem z Nepalu, pracownik na stadionie Chalifa, którego wynagrodzenie często jest wypłacane z dużym opóźnieniem.
3. Niewyjaśnione zgony pracowników
Od 2010 roku tysiące pracowników migrujących zmarło nagle i niespodziewanie w Katarze, mimo że przed przyjazdem do tego kraju przeszło badania medyczne, które nie wskazywały na poważne problemy zdrowotne. Jednak pomimo dowodów wiążących przedwczesne zgony z niebezpiecznymi warunkami pracy, władze katarskie nie zbadały przyczyn tych zgonów. Pogrążone w żałobie rodziny nie wiedzą, co stało się z ich bliskimi. Odmawia się im także możliwości uzyskania odszkodowania od pracodawców lub władz katarskich. Strata głównego żywiciela rodziny w połączeniu z brakiem rekompensaty finansowej oznacza dla wielu rodzin jeszcze większe ubóstwo.
Wszystkie nasze marzenia zniknęły, gdy zmarł mój brat. Miał nadzieję, że poprawi jakość naszego życia, ale większość jego zarobków została przeznaczona na spłatę kosztów jego migracji
Didarul Islam, brat Mohammada Kaochara Khana, 34-latka z Bangladeszu, który został znaleziony martwy w swoim łóżku 15 listopada 2017 w Katarze.
4. Praca przymusowa
Niektórzy pracownicy-migranci są zmuszani do pracy godzinach nadliczbowych. Pod groźbą obniżenia wynagrodzenia odmawia się im dni odpoczynku. Przykładem są ochroniarze, którzy powiedzieli Amnesty International, że regularnie musieli pracować po 12 godzin dziennie, siedem dni w tygodniu, bez ani jednego dnia wolnego przez miesiące, a nawet lata. Dzień wolny w tygodniu to ryzyko, że pracodawca pomniejszy ich pensje nawet równowartość wynagrodzenia sześciu dni.
Moje życie tutaj jest jak w więzieniu. Kierownik powiedział: >>Jeśli chcesz zostać w Katarze bądź cicho i pracuj dalej<<
Deepak, pracownik na stadionie Chalifa.
5. Przerażające warunki mieszkaniowe
Pracownicy często mieszkają w ciasnych i brudnych pomieszczeniach. Czasem śpią na łóżkach piętrowych w pokojach przeznaczonych dla ośmiu lub większej liczby osób.
Mam dość tego miejsca. Praca jest ciężka, nasz obóz jest brudny i mały, a ja nie otrzymałem jeszcze żadnego wynagrodzenia
Kamal z Nepalu, monter rusztowań na stadionie Chalifa.
6. Brak możliwości opuszczenia kraju lub zmiany pracy
Sednem nadużyć wobec pracowników-migrantów był katarski system „kafala”, czyli sposób zatrudnienia, który bezlitośnie wiązał ich z pracodawcami. System ten uniemożliwiał zmianę pracy, a nawet opuszczenie kraju bez zgody pracodawcy. Pracownicy po przyjeździe do Kataru mieli konfiskowane paszporty przez pracodawców.
Pamiętam mój pierwszy dzień w Katarze. Pierwszą rzeczą, jaką zrobił [agent] pracujący dla mojej firmy było zabranie mojego paszportu. Od tamtej pory go nie widziałem
Shamim z Bangladeszu, ogrodnik w kompleksie sportowym Aspire Zone.
Co powinna zrobić FIFA?
Przyznając Katarowi organizację Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej bez jasnego określenia warunków dotyczących ochrony praw pracowniczych, FIFA przyczyniła się do wielu nadużyć. Nadużycia te można było nie tylko przewidzieć, ale także im zapobiec. Wprawdzie nie można cofnąć cierpienia, którego doznali zatrudnieni przy budowie katarskiej infrastruktury piłkarskiej pracownicy-migranci, ale FIFA i Katar powinny podjąć stanowcze działania w celu zapobiegania dalszym nadużyciom oraz zrekompensowania dotychczasowych krzywd i strat.
Wzywamy FIFA do współpracy z rządem Kataru w celu stworzenia kompleksowego programu do naprawy krzywd i wypłaty rekompensat pracownikom-migrantom lub ich rodzinom. Żądamy przeznaczenia na ten cel kwoty nie mniejszej niż 440 milionów dolarów. To kwota, jaką FIFA wypłaci drużynom uczestniczącym w rozgrywkach tegorocznych Mistrzostw Świata. Stanowi ona niewielki procent przewidywanych przychodów FIFA z Mundialu. Szacuje się je na 6 miliardów dolarów. Dodatkowo FIFA posiada 1,6 miliarda dolarów w rezerwach.
#PayUpFIFA
Działaj Teraz!
Wezwij FIFA do wypłat rekompensat wyzyskiwanym pracownikom w Katarze!