Kobiety są przemycane do Kosowa m.in. z Mołdawii, Rumunii, Bułgarii i Ukrainy. Według danych Międzynarodowej Organizacji do spraw Migracji (IOM) większości kobiet i dziewcząt przemyconych z Mołdawii do Kosowa obiecano pracę we Włoszech.
Coraz większa liczba miejscowych kobiet, w większości dziewcząt jest przemycana w obrębie granic Kosowa. W trakcie przewozu kobiety są często sprzedawane kilkakrotnie. Według IOM ich ceny wahają się od 50 do 3500 euro.
Obecnie kobiety i dziewczęta są wywożone z Kosowa do krajów Europy Zachodniej, takich jak Włochy, Holandia i Wielka Brytania.
W 2002 roku doniesiono, iż 36% przemyconych kobiet i dziewcząt odmówiono jakiejkolwiek opieki medycznej, podczas gdy tylko 10% miała zapewnioną regularną opiekę; większość przemycanych kobiet zmuszana była do uprawiania seksu bez żadnego zabezpieczenia.
Do chwili obecnej żadna z przemyconych kobiet ani dziewcząt nie otrzymała zadośćuczynienia za fizyczne, emocjonalne i psychiczne szkody, które zostały odniesione wskutek nadużyć ich praw człowieka.
Policja UNMIK (Misja Tymczasowa ONZ w Kosowie) jak i pozostała część personelu UNMIK, personel KFOR (podległe NATO międzynarodowe siły wojskowe w Kosowie) oraz dostawcy sprzętu i usług dla wojska cieszą się powszechnym immunitetem od odpowiedzialności karnej, dopóki nie zostanie on wyraźnie uchylony przez Sekretarza Generalnego ONZ, lub w przypadku NATO przez poszczególnych dowódców narodowych dywizji.
Wystosowano prośbę o uchylenie immunitetu i uzyskano na to zgodę w przypadku sprawy mającej miejsce w roku 2002 i innej sprawy z roku 2003, umożliwiając w ten sposób postawienie w stan oskarżenia dwóch funkcjonariuszy policji.
Żaden członek KFOR podejrzany o udział w handlu ludźmi lub korzystanie z usług przemycanych kobiet i dziewcząt nie może być postawiony w stan oskarżenia w Kosowie. Amnesty International nie udało się odnaleźć żadnych dowodów jakichkolwiek postępowań karnych związanych z handlem ludźmi, skierowanych przeciwko członkom KFOR w ich rodzinnych krajach.
W okresie od stycznia 2002 do czerwca 2003 od 22 do 27 członków sił wojskowych KFOR było podejrzanych o zbrodnie związane z handlem ludźmi – podaje Jednostka Policji UNMIK do spraw Handlu Ludźmi i Prostytucji (TIPU). TIPU nie była w stanie udzielić Amnesty International dalszych informacji co do tego, czy wobec tych osób wszczęto jakiekolwiek postępowanie dyscyplinarne.
Po przybyciu społeczności międzynarodowej do Kosowa w roku 1999 doszło do bezprecedensowej eskalacji działań ‘przemysłu seksualnego’ opartego na handlu kobietami i dziewczętami. Oszacowano, iż w latach 1999-2000 członkowie społeczności międzynarodowej stanowili 80% klienteli przemyconych kobiet i dziewcząt. W roku 2002 liczba ta zmalała do około 30%, ale jednocześnie członkowie społeczności międzynarodowej są odpowiedzialni za 80% dochodów ‘przemysłu’. Obecnie szacuje się, iż 20% klientów to członkowie społeczności międzynarodowej, którzy stanowią zaledwie około 2% ludności Kosowa.
Ustawodawstwo i protokoły dotyczące handlu ludźmi
Przemyt ludzi, zwłaszcza kobiet i dziewcząt w sytuacji, w której jest on równoznaczny ze zniewoleniem, jest jedną z najcięższych zbrodni ujętych w Statucie Rzymskim Międzynarodowego Trybunału Karnego (ICC). Protokół ONZ mający na celu zapobieganie, eliminowanie handlu i karanie winnych (Protokół Palermo) został podpisany przez 120 państw we Włoszech w roku 2000. W protokole dostrzega się potrzebę skutecznego zapobiegania handlowi ludźmi oraz postawienia handlarzy przed sądem, ochrony praw człowieka i pomocy ofiarom handlu ludźmi. Kobiety i dziewczęta przemycane a następnie zmuszane do prostytucji są również narażone na szereg nadużyć praw człowieka, które pogwałcają szereg międzynarodowych traktatów nawiązujących do praw człowieka, między innymi Międzynarodową Pakty Praw Obywatelskich i Politycznych, Konwencję W Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Wobec Kobiet i Konwencję Praw Dziecka.
W styczniu 2001 UNMIK przyjęło przepis 2001/4,-O zakazie handlu ludżmi w Kosowie-, na mocy którego zarówno działania handlarzy, jak i osób świadomie korzystających z ‘usług’ przemycanych kobiet uznane zostały za niezgodne z prawem. Przepis wspomina również szereg środków mających na celu ochronę praw przemycanych kobiet i dziewcząt.
Powyższe fakty i dane zaczerpnięte zostały z raportu Amnesty International: -A więc czy to oznacza, że posiadam prawa– Chroniąc prawa kobiet i dziewcząt będących przedmiotem handlu żywym towarem, a następnie zmuszanych do prostytucji w Kosowie.
Aby zobaczyć pełen raport proszę zajrzeć na stronę:
http://web.amnesty.org/library/Index/ENGEUR700102004