13 i 22 lipca władze kubańskie miały zatrzymać ponad 50 osób, w tym dziennikarzy i działaczy politycznych, którzy organizowali lub brali udział w demonstracjach.
Podczas, kiedy większość osób została wypuszczona na wolność bez postawienia zarzutów, 15 osób pozostało w więzieniu. Podobno postawiono im zarzuty „zakłócania spokoju publicznego” albo przestępstwa kryminalne zgodnie z Ustawą o Ochronie Niepodległości Narodowej i Gospodarki Kuby, znanej także jako Ustawa 88.
13 lipca co najmniej dwunastu dysydentów zostało zatrzymanych w Hawanie przez kubańską policję podczas pokojowej demonstracji upamiętniającej ofiary dnia „13 de Marzo”, które zginęły w katastrofie holownika w 1994 roku. Zginęło wtedy ok. 35 osób, w tym dzieci: statek, w którym próbowali uciec z Kuby, zatonął po tym, jak został kilkakrotnie staranowany przed trzy inne statki, które działały zgodnie z oficjalnymi poleceniami (więcej informacji na ten temat patrz: AMR 25/13/97).
22 lipca około 30 osób zostało aresztowanych, kiedy próbowały wziąć udział w demonstracji antyrządowej przed Ambasadą Francuską. Dziewięć z nich nadal nie zostało wypuszczonych na wolność, a według danych Amnesty International, niektórym grozi nawet 20 lat wiezienia, jeśli dojdzie do rozprawy i zostaną skazani na podstawie Ustawy 88.
Władze kubańskie starają się tłumić wszelkie formy sprzeciwu za pomocą takich metod jak nękanie, groźby, zastraszanie, pozbawianie wolności i długotrwale więzienie. Amnesty International otrzymała wiele raportów, które donoszą, że rozprawy za przestępstwa polityczne często nie spełniają międzynarodowych standardów sprawiedliwości.
Amnesty International potępia praktykę pozbawiania wolności jedynie ze względu na korzystanie z podstawowych wolności słowa, zgromadzeń i zrzeszania się i uznaje osoby, które zostały pozbawione wolności za te „wykroczenia” za więźniów sumienia.
Amnesty International wzywa władze kubańskie, aby:
- uwolniły wszystkich więźniów sumienia;
- postawiły zarzuty osobom nadal uwięzionym albo wypuściły je na wolność;
- zapewniły, tym osobom sprawiedliwą rozprawę zgodną z międzynarodowymi standardami;
- powstrzymały się od takiego stosowania prawa karnego, które miałoby na celu zduszenie krytyki władz państwowych lub polityki rządowej, albo zastraszenie tych, którzy wyrażają sprzeciw w sposób pokojowy;
- zapewniły, aby osoby biorące udział w demonstracjach pokojowych nie były więzione albo nękane jedynie ze względu na wykonywanie swojej wolności słowa, zgromadzeń i zrzeszania się;
- zreformowały ustawy, regulacje prawne i praktykę administracyjną związane z wolnością słowa, zgromadzeń i zrzeszania się zgodnie ze standardami międzynarodowymi.