Chłopcy i dziewczęta, z których niektórzy mają zaledwie 7 lat, są zmuszani do walki, noszenia amunicji, przygotowywania pokarmów lub wykonywania innych zadań. Dziewczęta są gwałcone, a następnie zmuszane do świadczenia usług seksualnych. Wielu z nich podaje się narkotyki i alkohol, po czym po krótkim przeszkoleniu lub nawet bez tego, wysyła się ich bezpośrednio na linię frontu, gdzie giną lub zostają ranni.
Według szacunków w Liberii znajduje się 21,000 dzieci-żołnierzy.
Rekrutacja oraz wykorzystywanie dzieci-żołnierzy stoi w sprzeczności z prawami dziecka i stanowi zbrodnię wojenną. Mimo tego faktu społeczność międzynarodowa i Narodowy Rząd Tymczasowy Liberii (NTGL) jak dotąd nie wykazali wystarczającej woli, aby oddać winnych w ręce sprawiedliwości. Poczucie bezkarności zwiększyło się na skutek propozycji przedstawionej w porozumieniu pokojowym Liberii z sierpnia 2003, według której NTGL rozważy objęcie powszechną amnestią wszystkich biorących czynny udział jak i tylko zamieszanych w działania wojenne mające miejsce w czasie konfliktu.
Prawo międzynarodowe zabrania ogłaszania amnestii w przypadku ludobójstwa, zbrodni przeciwko ludzkości, zbrodni wojennych i innych poważnych naruszeń prawa międzynarodowego. Udzielenie amnestii w przypadku tych zbrodni odmówiłoby sprawiedliwości należnej dzieciom-żołnierzom i tysiącom innych mężczyzn, kobiet i dzieci, którzy w czasie trwania konfliktu doświadczyli przerażających przypadków nadużyć praw człowieka.
Sprawiedliwość, pojednanie i trwały pokój pozostaną jedynie mrzonką dopóty, dopóki winni powyższym zbrodniom nie zostaną wezwani do poniesienia odpowiedzialności.
Co możesz zrobic-
Napisz do Przewodniczącego Narodowego Rządu Tymczasowego Liberii z prośbą, aby wykluczył możliwość ogłoszenia amnestii za zbrodnie przeciw ludzkości, zbrodnie wojenne i inne poważne naruszenia prawa międzynarodowego, łącznie z rekrutacją i wykorzystywaniem dzieci-żołnierzy.
|
Podłoże problemu
W roku 1989 atak zbrojnych sił opozycyjnych pod dowództwem Charlesa Taylora na rząd byłego prezydenta Samuela Doe pogrążył kraj w brutalnym i złożonym konflikcie, który trwał do roku 1996. Charles Taylor został wybrany na prezydenta w roku 1997, lecz sporadyczne walki i przypadki łamania praw człowieka miały nadal miejsce. Działania wojenne pomiędzy rządem a zbrojną opozycją Liberyjczycy Zjednoczeni na Rzecz Pojednania i Demokracji (LURD) rozpoczęły się w roku 1999, a nasiliły w roku 2003 wraz z atakami LURD na stolicę Monrovię i pochodem drugiej zbrojnej grupy opozycyjnej, Ruchu na Rzecz Demokracji w Liberii (MODEL) na południu i wschodzie kraju. Wszystkie strony konfliktu dopuściły się poważnych naruszeń praw człowieka, takich jak rozmyślne zabijanie cywili, tortury, wymuszana rekrutacja dzieci i przemoc seksualna wraz z gwałtem.
W dniu 18 sierpnia 2003 reprezentanci wszystkich stron konfliktu oraz partii politycznych podpisali w Akrze w Ghanie pełne porozumienie pokojowe, na mocy którego ogłoszono natychmiastowe zakończenie konfliktu i przewidziano powołanie Narodowego Rządu Tymczasowego Liberii (NTGL), który miałby objąć władzę do czasu inauguracji nowego rządu, wybranego w wyniku wyborów nie później niż w październiku 2005.W następnym miesiącu Rada Bezpieczeństwa ONZ zezwoliła na przeprowadzenie w Liberii zakrojonej na szeroka skalę operacji na rzecz utrzymania pokoju przeprowadzonej przez Misję Narodów Zjednoczonych w Liberii (UNMIL). Jakkolwiek te rozwiązania dają nadzieję na ostateczne zakończenie konfliktu, pozostaje wiele wyzwań: wciąż mają miejsce przypadki łamania praw człowieka, wielokrotnie naruszano zawieszenie broni, akcja rozmieszczenie wojsk pokojowych ONZ postępuje powoli i żołnierze nie dotarli jeszcze do wszystkich rejonów kraju, natomiast proces rozbrojenia, demobilizacji, resocjalizacji i reintegracji (DDRR) rozpoczyna się tak naprawdę dopiero teraz, po tym jak został on przerwany natychmiast po jego rozpoczęciu w grudniu 2003 roku.