MDE 19/007/2006
-Ubolewamy nad takim wyrokiem i wzywamy władze libijskie do podjęcia natychmiastowego zobowiązania , że nie zostanie on nigdy wykonany. Kara śmierci jest formą okrutnego, nieludzkiego i poniżającego karania i – w tym przypadku – została orzeczona w wyniku wyjątkowo niesprawiedliwego procesu .-, stwierdził Malcolm Smart, Dyrektor programu Amnesty International ds. Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej.
-To już drugi raz kiedy tych sześcioro specjalistów medycznych zostało skazanych na karę śmierci przez sąd libijski. W tym procesie – tak jak w poprzednim – ich zeznania, na które powoływał się sąd, zostały wymuszone wskutek stosowania tortur. Co więcej – zostały one wykorzystane przeciwko oskarżonym, podczas gdy adwokatom uniemożliwiono przedstawienie jako materiał dowodowy międzynarodowych ekspertyz, poddających w wątpliwość wiarygodność opinii libijskich ekspertów medycznych .
-Tylko sprawiedliwy proces pozwoliłby dojść do prawdy i sprawiedliwości oraz zadośćuczynić dzieciom, zarażonym wirusem HIV i ich rodzicom.-
Wyrok śmierci powinien być zbadany przez Sąd Najwyższy a następnie zatwierdzony przez Najwyższą Radę Ciał Sądowniczych. Potem jedyną szansą dla szóstki skazanych będzie ułaskawienie.
Tło wydarzeń
Pięć bułgarskich pielęgniarek i palestyński lekarz przebywają w areszcie od 1999 roku. Zostali wtedy skazani na karę śmierci przez rozstrzelanie pod zarzutem umyślnego zarażenia wirusem HIV 426. dzieci ze szpitala dziecięcym al-Fateh w Benghazi. Wyrok został odrzucony przez Sąd Najwyższy 25 grudnia 2005 roku, z zaleceniem by sprawa szóstki pracowników medycznych została powtórnie rozpatrzona jeśli ujawniłby się jakiekolwiek nieprawidłowości podczas okresu ich aresztowania i przesłuchań. Proces ponownie rozpoczął się 11 maja 2006 roku.
Podczas gdy oskarżeni przebywali w więzieniu, 52.z 426. zainfekowanych dzieci zmarło na AIDS.
Pierwszy proces pięciu pielęgniarek i lekarza w sposób dotkliwy odbiegał od powszechnie przyjętych standardów wymiaru sprawiedliwości, wywołując poważne zaniepokojenie środowisk medycznych i organizacji, broniących praw człowieka. Eksperci do spraw AIDS , którzy zeznawali w procesie, wskazywali na nieprzestrzeganie zasad higieny oraz wielokrotne użycie strzykawek w szpitalach jako na dwie główne przyczyny rozprzestrzeniania się wirusa HIV.
Oskarżeni początkowo -przyznali się- do winy ale potem wycofali swoje zeznania. W obu procesach odpierali zarzuty i niezmiennie twierdzili, że ich -zeznania- zostały wymuszone za pomocą tortur. Powiedzieli wysłannikom Amnesty International, którzy odwiedzili ich w więzieniu w lutym 2004 roku, że tortury obejmowały rażenie prądem, bicie i wieszanie za ręce. Pielęgniarki i lekarz wnieśli również do sądu sprawę cywilną przeciwko ośmiu oficerom policji, lekarzowi więziennemu i tłumaczowi, obarczając ich odpowiedzialnością za tortury, którym byli poddawani. Sąd w Trypolisie uniewinnił wszystkich pracowników libijskiego wymiaru sprawiedliwości 10 czerwca 2005 roku wskutek – według Amnesty International – zastosowania nieprawidłowych procedur.
W ciągu ostatnich lat, w relacjach z władzami Libii, Amnesty International wielokrotnie podnosiła kwestię sześciu skazanych pracowników medycznych. Jej delegaci byli obserwatorami posiedzenia sądu w pierwszym procesie skazanych w lutym 2004 roku.
Tłumaczenie: Kaja Kulesza