PARASKEWI KOKONI (GRECJA)
6 marca 2015 roku Paraskevi Kokoni, Romka pokrzywdzona w rasistowskim ataku, wręczyła Ministrowi Sprawiedliwości Grecji 82 000 podpisów i akcji, które otrzymała od osób biorących udział w Maratonie Pisania Listów w 2014 roku.
Paraskevi Kokoni powiedziała Amnesty International: “Czułam się wzruszona przez wszystkie listy, które dostałam”. Podczas spotkania z Ministrem Sprawiedliwości przyznała, że zarówno ona jak i jej rodzina w dalszym ciągu obawiają się ataków o motywie rasistowskim i dlatego jeszcze nie wrócili do Etaliko.
Minister przyznał, że uważa iż “obecne regulacje antyrasistowskie są niewystarczające” i zaproponował dodanie do greckiego Kodeksu Karnego zapisu mówiącego o wyborze ofiary ze względu na jej tożsamość. Stwierdził, że takie rozwiązanie mogłoby być środkiem do wzmocnienia istniejących zapisów.
Giorgos Kosmopoulos, Dyrektor Amnesty International w Grecji powiedział: “Jesteśmy zadowoleni, że Paraskevi miała dziś możliwość przedstawienia Ministrowi swojej historii. Po raz kolejny wsparcie tysięcy osób, które zmobilizowały się na całym świecie przyczyniło się znacząco do nagłośnienia sprawy”.
ERKIN MUSAJEW (UZBEKISTAN)
Pod koniec stycznia 2015 roku rodzice Erkina odwiedzili go w więzieniu w Nawoi. Poinformowali później Amnesty International, że jest w złym stanie zdrowia i nie otrzymuje leków oraz niezbędnej opieki medycznej. Cierpi na chroniczny ból nogi spowodowany zimnem i wilgocią w więzieniu. Przez złą jakość jedzenia jakie otrzymuje ma również bóle głowy oraz wysokie ciśnienie. Jego układ odpornościowy jest osłabiony i bardzo trudno jest mu powrócić do zdrowia po różnych przebytych infekcjach, w dodatku bez odpowiednich lekarstw.
Według rodziców Erkina, władze więzienne starają się izolować go od innych więźniów i nie pozawalają mu komunikować się z nimi. Niestety żaden z listów solidarnościowych wysłany do Erkina podczas Maratonu Pisania Listów nie został mu przekazany. Listy Erkina do rodziny również nie są przekazywane. Jego ojciec napisał list do naczelnika więzienia z prośbą o wyjaśnienie sytuacji z więziennym oddziałem cenzury (oddział czyta całą korespondencję i sprawdza ją pod kątem “nieodpowiednich” i “nielegalnych” treści). Rodzina otrzymała jedynie formalną odpowiedź od naczelnika więzienia, że otrzymał on ich pismo. Nie ustosunkował się on jednak do pytań zawartych w liście.
7 stycznia 2015 roku Sąd Najwyższy jeszcze raz wysłał pismo do ojca Erkina podkreślając, że w jego mniemaniu nie doszło do żadnych naruszeń procedury w sprawie syna. W odpowiedzi ojciec odpisał jeszcze raz wskazując decyzje Komitetu Praz Człowieka ONZ z 2012 roku oraz opinię Grupy Roboczej do spraw Przymusowych Zatrzymań z 2008 roku.
Rodzina Erkina nie poddaje się w walce o sprawiedliwość, pomimo trudnej sytuacji. Bardzo ważne, by pokazać im, że nie są sami w swojej walce! Ojciec Erkina podzielił się listem, w którym dziękuje Amnesty International i wszystkim aktywistkom i aktywistom, wspierającym rodzinę w walce o sprawiedliwość
Droga Amnesty International
Piszę by podziękować Wam za wszystkie szlachetne rzeczy, które robicie, w tym wspieranie mojego syna Erkina Musajewa i nas. Jest mi bardzo trudno wyrazić słowami głęboką wdzięczność i wyrazy uznania, jakie odczuwa nasza rodzina. Kiedy patrzymy na te wszystkie zdjęcia [akcji, które zorganizowaliście] jesteśmy głęboko wzruszeni, że gdzieś daleko od naszego kraju są ludzie, którym zależy na losie mojego niesprawiedliwie skazanego syna. Dziękuję za Wasz wysiłek i jestem wdzięczny za wszystkie listy z dobrymi życzeniami, nadzieją i wsparciem, które są nam tak niezbędne w tych ciężkich czasach.
Wierzę, że mówicie “NIE” wszystkim złym i niesprawiedliwym rzeczom i że chcecie zmienić świat na lepsze.
Niech Bóg Was błogosławi.
Z wyrazami szacunku,
Aidzhan Musajew, ojciec Erkina Musajewa
01 marca 2015
JOHN JEANETTE SOLSTAD REMO (NORWEGIA)
3 lutego 2015 roku Dyrektor Amnesty International w Norwegii John Peder oraz John Jeanette Solstad Remo doręczyli 15 487 podpisów pod petycją do norweskiego Ministra Zdrowia i Usług Opiekuńczych. Petycja wzywała do prawnego uznania płci John Jeanette. Na spotkaniu Minister stwierdził, że Norwegia chce stanowić wzór dla poszanowania praw człowieka i “uporządkować sprawy na własnym podwórku”. Potwierdził także, że otrzymał wiele listów w sprawie John Jeanette.
Mamy podstawy by przypuszczać, że rząd Norwegii zmieni obecną praktykę prawnego uzgadniania płci na taką, która jest zgodna z rekomendacjami Amnesty International. Minister Zdrowia nie sprzeciwił się również ustaleniom Rzecznika ds. Równości i Dyskryminacji, który stwierdził, że obecna praktyka jest sprzeczna z Ustawą Antydyskryminacyjną. Rząd powołał także dwie grupy eksperckie do pracy nad zagadnieniem prawnego uzgodnienia płci oraz dostępu do usług zdrowotnych osób transpłciowych: Roboczą Grupę Ekpertów/ek oraz Roboczą Grupę Ministerialną. 10 kwietnia, podczas cotygodniowego spotkania Rady Ministrów w Pałacu Królewskim, ma zostać zaprezentowany raport z rekomendacjami grup. Liczymy na przedstawienie konkretnych propozycji zmian regulacji prawnych.
Dodatkowo 20 marca Amnesty International wręczyła ponad 4444 wspaniałych listów z wyrazami wsparcia z całego świata John Jeanette, a z każdym kolejnym dniem napływają kolejne. John Jeanette jeszcze raz podziękowała i stwierdziła, że prawdopodobnie będzie czytała je do końca roku.
DZIEWCZĘTA I KOBIETY Z MHONDO (RPA)
Kobiety z Mkhondo wywalczyły lepszą opiekę zdrowotną. Wcześniej już informowaliśmy o sukcesach w tej sprawie. Dowiedzcie się więcej.
OLEG SEŃCOW (UKRAINA)
Amnesty International w Polsce otrzymała odpowiedź od Prokuratury Generalnej Federacji Rosyjskiej. W piśmie Prokuratura stwierdza, że nie ma żadnych podstaw do przypuszczeń, że Oleg Seńcow został potraktowany niesprawiedliwie. Odwołuje się do traktatu zawartego pomiędzy Republiką Krymu a Federacją Rosyjską, według którego wszyscy obywatele i obywatelki Krymu otrzymali rosyjskie obywatelstwo, chyba, że wyrazili chęć zachowania obywatelstwa innych krajów. Seńcow nie wyraził takiej chęci, dlatego według Prokuratury obecnie podlega wyłącznie prawu Federacji Rosyjskiej i nie przysługuje mu ochrona dyplomatyczna innych krajów.
Nasze apele w sprawie Olega w dalszym ciągu pozostają aktualne.
CHELSEA MANNING (USA)
W ostatnim tygodniu Chelsea potwierdziła, że rozpoczęła przepisaną przez lekarzy terapię hormonalną, która jest odkładaną do tej pory częścią procesu korekty płci. W liście do Sekretariatu Międzynarodowego Amnesty International z 9 marca napisała:
“To taka wspaniała ulga, że moje ciało i mój umysł w końcu będą w zgodzie ze sobą. Poziom mojego stresu i lęków zmniejszył się w znacznym stopniu.”
W dodatku 4 marca Wojskowy Sąd Apelacyjny USA nakazał armii Stanów Zjednoczonych, by przestała posługiwać się męskimi zaimkami w odniesieniu do Chelsea we wszystkich przyszłych pismach dotyczących jej sprawy. Wyrok ten zapadł po wniesieniu przez armię sprzeciwu w stosunku do prośby adwokatki Manning, by w dokumentach sądowych używać jej prawnego imienia i żeńskich zaimków.
Nancy Hollander, prawniczka Manning, przywitała wyrok stwierdzeniem: “To ważne zwycięstwo Chelsea, która przez lata była nieodpowiednio traktowana przez rząd. Razem z moim doradcą cieszymy się, że Chelsea będzie traktowana z szacunkiem jako kobieta, którą jest w obliczu prawa. Wiemy, że to tylko mały krok w długiej batalii prawnej”.
W lutym 2015 roku Chelsea Manning rozpoczęła współpracę z Guardianem jako felietonistka. Będzie zajmować się tematami wojny, płci i wolności przepływu informacji.
MOSES AKATUGBA (NIGERIA)
W październiku 2014 roku Gubernator Stanu Delta Dr. Emmanuel Uduaghan wspomniał podczas publicznego wystąpienia o działaniach Amnesty International w sprawie Mosesa i powiedział, że mógłby ułaskawić go tylko, gdyby apelacja w jego sprawie została wycofana z sądu kryminalnego. Od tej pory Gubernator nie odpowiadał na żadne prośby prawników Mosesa o spotkanie w sprawie przedyskutowania różnych możliwych opcji zagwarantowania ułaskawienia dla Mosesa. Dlatego Amnesty International będzie w dalszym ciągu naciskało na Gubernatora by spotkał się z obrońcami Mosesa tak szybko, jak to możliwe.
DANIEL QUINTERO (WENEZUELA)
W styczniu 2015 roku przedstawiciele Amnesty International rozmawiali z Danielem o tym co dla niego oznaczało być bohaterem Maratonu Pisania Listów. Powiedział im:
“[Maraton Pisania Listów] to dla mnie coś więcej niż błogosławieństwo; więcej niż szczęście; więcej niż wsparcie. Czułem, że jesteście moją tarczą. To było wspaniałe. Święta to był dla mnie świetny czas i w dużej mierze to właśnie dzięki Wam. Naprawdę nie ma słów, które potrafiłyby wyrazić moją wdzięczność za to, co zrobiliście”.
Niestety najnowsze informacje w sprawie Daniela nie są optymistyczne. Biuro Prokuratora poinformowało Amnesty International, że złożyło wniosek o zamknięcie sprawy. To oznacza, że śledztwo w kwestii tortur i złego traktowania jakiemu poddany był Daniel zostanie zakończone i osoby odpowiedzialne nie zostaną pociągnięte do odpowiedzialności.
Obecnie sprawdzamy z Danielem, czy wie o tej decyzji i czy będzie starał się od niej odwoływać.
LIU PING (CHINY)
16 lutego córka Liu Ping miała możliwość odwiedzenia jej w więzieniu. Doniosła nam, iż matka wygląda szczuplej i starzej niż kiedy widziały się ostatni raz (w grudniu 2014 roku), ale pozostaje w dobrym nastroju. Liu Ping przekazała jej, że wciąż nie ma pozwolenia na czytanie Biblii i pogorszył jej się wzrok, ale nie dostała okularów. Powiedziała również, że pogarszają się jej problemy z żołądkiem. Dostała lekarstwa, lecz nie wysłano jej na badania medyczne. Amnesty International jest zaniepokojona stanem zdrowia Liu Ping, monitoruje sytuację i będzie podejmować akcję, gdy zajdzie taka potrzeba.
Liao Minyue przekazała matce, że aktywiści i aktywistki Amnesty wysłali jej tysiące listów i że kilku z jej przyjaciół przesłało jej Biblię. Liu Ping odpowiedziała, że pomimo tego, że żadne z rzeczy do niej nie dotarły, jest bardzo wzruszona i dziękuje za wsparcie. Poprosiła, by córka przekazała wszystkim osobom życzenia wszystkiego dobrego w Chińskim Nowym Rok w jej imieniu.
RAIF BADAWI (ARABIA SAUDYJSKA)
Bieżące informacje na temat sytuacji Raifa Badawiego oraz petycję w jego sprawie można znaleźć na stronie rapidresponse.amnesty.org/pl.
