26 września adwokat oraz narzeczona odwiedzili Źmiciera Daszkiewicza w kolonii karnej nr 20, Mazyr, do której został przeniesiony 19 września. Dopuszczono jedynie do spotkania z adwokatem. Widzeń z rodziną zakazano mu dwa dni po przybyciu do kolonii. Źmicier Daszkiewicz przekazał adwokatowi, że kierowano przeciw niemu liczne obelgi oraz groźby śmierci. Natomiast władze kolonii karnej groziły mu torturami oraz przymusowym leczeniem. Dodatkowo Daszkiewiczowi powiedziano, że może paść ofiarą gwałtu ze strony współwięźniów.
Władze kolonii karnej poinformowały również narzeczoną Źmiciera Daszkiewicza, że jeśli doniesienia o jego traktowaniu zostaną podane do wiadomości publicznej, będzie to miało bezpośredni wpływ na jego sytuację w więzieniu oraz na stan jego zdrowia. W reakcji na naciski władz kolonii karnej oraz traktowanie, z jakim się zetknął, 21 września Źmicier Daszkiewicz rozpoczął strajk głodowy, który nadal trwa. Nie zezwolono mu na przyjmowanie paczek z żywnością.
W związku z wyrokiem z dnia 28 sierpnia za naruszenie warunków odbywania kary więzienia, dnia 4 września Źmicier Daszkiewicz został przeniesiony do aresztu więzienia w Witebsku. Nie jest znane jego miejsce pobytu pomiędzy 12 a 19 września. W tym samym okresie jego adwokat i narzeczona starali się kilkakrotnie o widzenie. Za każdym razem informowano ich, że zatrzymanego nie ma w areszcie, ponieważ jest przewożony do innego więzienia. Nie udostępniono żadnych dalszych informacji dokąd był przewożony lub kiedy. 14 września władze aresztu sądowego poinformowały jego adwokata, że nie posiadają dokumentacji związanej z wydanym wyrokiem. Dnia 20 września jego narzeczona otrzymała pismo z Wydziału Służb Penitencjarnych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, w którym poinformowano ją o przeniesieniu Źmiciera Daszkiewicza do kolonii karnej Mazyr.
Prosimy o niezwłoczne wysyłanie apeli w języku białoruskim, rosyjskim, lub własnym:
- Wzywających władze białoruskie do zapewnienia Źmicierowi Daszkiewiczowi ochrony przed torturami lub innymi formami okrutnego traktowania ze strony funkcjonariuszy państwowych oraz osób trzecich oraz przypominających władzom o obowiązku ochrony fizycznej i psychologicznej uwięzionych;
- Wzywających władze białoruskie do zaprzestania prześladowań Źmiciera Daszkiewicza;
- Przypominających władzom białoruskim, że Źmicier Daszkiewicz jest więźniem sumienia, uwięzionym wyłącznie za pokojowe wyrażanie poglądów politycznych oraz że powinien zostać natychmiast i bezwarunkowo uwolniony, wraz ze wszystkimi innymi więźniami sumienia.
APELE PROSIMY WYSYŁAĆ DO 12 LISTOPADA 2012 NA ADRES:
Prokurator Generalny
Aleksander Koniuk
Ul. Internatsionalnaya 22
220030 Mińsk, Białoruś
Fax: +375 17 226 42 52
Zwrot grzecznościowy: Szanowny Panie Prokuratorze / Dear General Prosecutor
Minister Spraw Wewnętrznych
Igor Szuniewicz
Ul. Gorodskoi Val 4
220030 Mińsk, Białoruś
Fax: +375 17 203 99 18
Zwrot grzecznościowy: Szanowny Panie Ministrze / Dear Minister
Z kopią do:
Ambasador Republiki Białorusi w Polsce,
Wiktar Gajsionak
Ambasada Republiki Białorusi
Ul. Wiertnicza 58, 02-952 Warszawa
Fax: 22 742 0980
Email: Poland(at)mfa.gov.by
Zwrot grzecznościowy: Szanowny Panie Ambasadorze
Zachęcamy również do pisania listów w obronie Daszkiewicza do Yuryja Zbarouskiego, naczelnika więzienia, w którym przebywa opozycjonista. Prosimy o wysłanie listów na adres:
Ispravitelnaja kolonia nr 20, 247760 gorod Mozyr-11, Yury Zbarouski, naczelnik kolonii
WZÓR LISTU w obronie Źmiciera Daszkiewicza po polsku do ściągnięcia.
Dodatkowe informacje
Źmicier Daszkiewicz jest jednym z czterech białoruskich więźniów sumienia, którzy nadal pozostają w więzieniach w związku z pokojowymi demonstracjami z 19 grudnia 2010. Dziesiątki tysięcy Białorusinów zgromadziło się wtedy w centrum Mińska w proteście przeciwko fałszerstwom wyborczym. Demonstracje w przeważającej mierze miały pokojowy przebieg, jednak w pewnej chwili doszło do incydentu przy wejściu do siedziby rządu. Następnie oddziały milicji rozpoczęły pacyfikację demonstrantów. Źmicier Daszkiewicz został skazany 24 marca 2010 na dwa lata kolonii karnej, z artykułu 339 (chuligaństwo) za rzekomą napaść 18 grudnia 2010, w dzień przed wyborami. Amnesty International uważa oskarżenie za bezpodstawne, sfabrykowane w celu powstrzymania jego udziału w demonstracji z 19 grudnia 2010. Od chwili skazania w marcu 2011 Źmicier Daszkiewicz był wielokrotnie poddawany naciskom władz więzienia. Do września 2011 umieszczany w karcerze aż osiem razy, a od tego czasu przebywa głównie w karcerze. Warunki tam panujące są szczególnie ciężkie: więźniowie nie otrzymują żadnego posłania, chociaż zimą temperatura w celi spada poniżej -15 stopni. Więźniom umieszczonym w karcerze odmawia się również prawa do odwiedzin i korespondencji. We wrześniu Źmicierowi Daszkiewiczowi proponowano możliwość wystąpienia o prezydencki akt łaski, o ile przyzna się do winy, propozycję odrzucił. Źmicier Daszkiewicz został uznany za “łamiącego z premedytacją” regulamin więzienia, w związku z czym nie dopuszczono do żadnych spotkań z rodziną. Trwające dręczenie Źmiciera Daszkiewicza za rzekome naruszenie regulaminu więzienia wydaje się być formą fizycznego i psychicznego nacisku na więźnia.
We wrześniu 2011 Źmicier Daszkiewicz był kilkanaście razy przewożony pomiędzy koloniami karnymi. Transfer pomiędzy koloniami jest dla więźniów niezwykle obciążający, zarówno fizycznie jak i psychicznie. Przewożeni są w prymitywnych warunkach, często bez dostępu do wody i żywności.
Dnia 28 sierpnia 2012 Źmicier Daszkiewicz został skazany na dodatkowy rok więzienia za rzekome naruszenie regulaminu więzienia z art. 411 Kodeksu Karnego Republiki Białorusi (“celowe nieposłuszeństwo wobec służb więziennych”).
Czterech przetrzymywanych nadal więźniów sumienia:
- Mikałaj Statkiewicz skazany na sześć lat więzienia 26 maja 2011
- Paweł Sawiarianiec skazany na trzy lata więzienia 16 maja 2011
- Źmicier Daszkiewicz skazany na dwa lata więzienia 24 marca 2011 oraz na kolejny rok 28 sierpnia 2012
- Eduard Lobau skazany na 4 lata więzienia 24 marca 2011
Poniżej wzór listu w obronie Źmiciera Daszkiewicza po polsku: