Zabójstwo miało miejsce 5 sierpnia 2012. Paweł Seljun został zatrzymany dwa dni później, w pociągu z Grodna do Baranowiczów. Sąd uznał go winnym z art.139 (2) (zabójstwo dwóch lub więcej osób ze szczególnym okrucieństwem), art. 205 (włamanie), art. 347 (zbezczeszczenie zwłok lub miejsca pochówku), oraz art. 378 (kradzież dokumentu tożsamości) Kodeksu Karnego Republiki Białorusi.
Po ogłoszeniu wyroku 12 czerwca matka skazanego, Tamara Seljun, mieszkająca 300km od Grodna, nie otrzymywała od niego żadnej korespondencji przez trzy tygodnie, obawiała się przy tym o możliwe samobójstwo syna. 4 lipca Sąd Rejonowy w Grodnie udzielił jej zgody na odwiedziny syna, z którym spotkała się po raz pierwszy od rozprawy z 12 czerwca. Paweł Seljun przebywał w odizolowanym areszcie śledczym nr. 1 w Grodnie, a w sierpniu został przeniesiony na blok śmierci więzienia w Mińsku.
Na Białorusi więźniowie oczekujący na wykonanie kary śmierci o terminie egzekucji dowiadują się dopiero na kilka minut przed jej wykonaniem. Skazany ginie od strzału w tył głowy; zdarza się, że konieczny jest więcej niż jeden strzał. Ciało nie jest wydawane rodzinie, która o egzekucji dowiaduje się po fakcie, a o miejscu pochówku nigdy nie jest informowana, co dodatkowo pogłębia cierpienia rodziny. Krewni Pawła Seljuna zabiegają o interwencję Komisji Praw Człowieka ONZ.
Prosimy o pilne wysyłanie apeli w języku białoruskim, rosyjskim, angielskim lub własnym:
n Wzywających Prezydenta Łukaszenkę do skorzystania z prawa łaski w stosunku do Pawła Seljuna;
n Wzywających Prezydenta Łukaszenkę do niezwłocznego wstrzymania wykonywania wszystkich wyroków śmierci wydanych na Białorusi;
n Wzywających Prezydenta Łukaszenkę do wprowadzenia moratorium na karę śmierci.
Apele prosimy wysyłać do 29 października 2013 na adres:
Aleksander Łukaszenka
ul. Karla Marxa 38
220016 Mińsk
Białoruś
Fax: +375 17 226 0610,
+375 17 222 3872
Email: [email protected]
Zwrot grzecznościowy: Szanowny Panie Prezydencie
Apele prosimy przesyłać również na adres ambasady Białorusi w Warszawie:
Ambasador Republiki Białorusi w Polsce
Wiktar Gajsionak
Ambasada Republiki Białorusi
Ul. Wiertnicza 58, 02-952 Warszawa
Fax: 22 742 09 80
Email: [email protected]
Zwrot grzecznościowy: Szanowny Panie Ambasadorze
INFORMACJE DODATKOWE
Białoruś jest ostatnim krajem Europy i Azji Centralnej, gdzie nadal wykonywane są egzekucje: w roku 2012 co najmniej trzech osób. Według informacji Amnesty International jak dotąd w roku 2013 wydane zostały trzy wyroki śmierci: Rygor Juzepczuk został skazany 24 kwietnia a Aleksander Harynou 14 czerwca.
Na Białorusi kara śmierci jest elementem wadliwego wymiaru sprawiedliwości. Istnieją poważne dowody świadczące o tym, że “przyznanie się do winy” skazanych uzyskiwane jest na drodze tortur, a od wyroku nie przysługuje skuteczny mechanizm odwoławczy. Sami skazani oraz ich krewni poddawani są okrutnym, nieludzkim i poniżającym praktykom związanym z tajemnicą obejmującą wykonanie kary śmierci.
Wszelkie szczegóły związane z egzekucjami na Białorusi są utajniane, a jedyną oficjalnie dostępną informacją co do sposobu ich wykonywania jest treść artykułów 174-176 Kodeksu Karnego Wykonawczego. Według art. 175(2): “Kara śmierci wykonywana jest w odosobnieniu z broni palnej”. Według KKW obecni przy egzekucji są prokurator, przedstawiciel zakładu karnego oraz lekarz, przy czym w szczególnych okolicznościach, za zgodą prokuratora obecne mogą być również inne osoby. KKW podaje również, że o każdej wykonanej egzekucji administracja zakładu karnego powiadamia sędziego, który z kolei przekazuje informację krewnym skazanego. Ciało nie jest wydawane rodzinie, a miejsce pochówku pozostaje tajne. Skazanych nie zawiadamia się o zbliżającej się egzekucji. Wprowadzani są do pomieszczenia, w którym informuje się ich o fakcie odrzucenia prośby o ułaskawienie, następnie w przeciągu kilku minut wykonywana jest egzekucja. Skazany przeprowadzany jest do sąsiedniego pomieszczenia, gdzie klęka i otrzymuje strzał w tył głowy. Rodzina o fakcie egzekucji zawiadamiana jest po upływie kilku dni a nawet kilku tygodni.
Od chwili ogłoszenia niepodległości w roku 1991 na Białorusi wykonano egzekucje około 400 osób. Istnieje jeden znany przypadek ułaskawienia przez prezydenta Łukaszenkę od chwili gdy objął urząd w roku 1994.
Amnesty International sprzeciwia się karze śmierci w każdym przypadku. Kara śmierci jest pogwałceniem prawa do życia, wyrażonego w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Jest najbardziej okrutną, nieludzką i poniżającą formą kary.