W czasie, gdy ONZ rozpoczęła pierwszą od 5 lat poważniejszą inspekcję sposobów kontroli broni lekkiej, rządy muszą zainicjować negocjacje w sprawie międzynarodowego Traktatu o Handlu Bronią, oświadczyli dziś przedstawiciele kampanii „Broń Kontrolowana”,.
Według trzech raportów na temat strat w ludziach spowodowanych transferem broni na Haiti, do Demokratycznej Republiki Konga i do Sierra Leone, które ukazały się dzisiaj, dotychczasowe sposoby kontroli broni nie chronią bezbronnych cywili.
Organizowana w tym tygodniu w Nowym Jorku narada Organizacji Narodów Zjednoczonych przygotuje grunt dla przełomowej konferencji ONZ w sprawie sposobów kontroli broni lekkiej. Konferencja ta odbędzie się w czerwcu.
„W 2006 roku świat ma wybór. Albo nadal będzie ignorował ogromne straty w ludziach spowodowane rozpowszechnianiem broni albo w końcu podejmie działania kontrolujące handel nią,” powiedziała Barbara Stocking, Dyrektorka Oxfam. „Tylko przestępca świadomie sprzedałby broń palną mordercy, a jednak rządy mogą sprzedawać broń reżimom, które w przeszłości gwałciły prawa człowieka albo krajom, w których trafi ona w ręce zbrodniarzy wojennych”.
Nie istnieje międzynarodowa umowa regulująca transfery broni, ale istnieje np. prawnie wiążący ogólnoświatowy traktat w sprawie handlu takimi przedmiotami jak kości dinozaurów, czy stare znaczki pocztowe.
Podczas narady ONZ odbywającej się w tym tygodniu, organizacje prowadzące kampanię „Broń Kontrolowana” będą wzywały kraje członkowskie organizacji do przygotowania gruntu pod stworzenie zbioru ogólnych zasad regulujących sprzedaż broni, tak by mógł się on stać podstawą Traktatu.
„Produkcja broni na Haiti, w Demokratycznej Republice Konga i w Sierra Leone jest bardzo niewielka, mimo to kraje te są zalewane przez broń, którą wykorzystuje się, aby zabijać, okaleczać, wysiedlać i zubażać setki tysięcy ludzi. Raz za razem wysiłki dążące do utrzymania pokoju są podkopywane przez niepowodzenia władz próbujących wprowadzić skuteczne sposoby kontroli broni. Dla dobra milionów mężczyzn, kobiet i dzieci, które żyją w ciągłym stałym strachu przed przemocą zbrojną, światowi przywódcy powinni dostrzec i wykorzystać tę historyczną możliwość rozpoczęcia negocjacji w sprawie Traktatu o Handlu Bronią”, powiedziała Denise Searle, Dyrektorka kampanii z Amnesty International.
Przemoc zbrojna w stolicy Haiti Port-au-Prince, wzmogła niepewność co do tego, czy w następnych miesiącach będą mogły być przeprowadzone wiarygodne i pokojowe wybory. W tym miesiącu po raz czwarty przełożono wybory prezydenckie. Będą to pierwsze wybory od momentu, kiedy w lutym 2004 prezydent Aristide uciekł z kraju.
Yvonne, 29-letnia mieszkanka Port-au_Prince, w raporcie z Haiti tak opisała atak z 18 sierpnia 2005:
„Grupa bandytów weszła do mojego domu. Mieli ze sobą karabiny maszynowe, wiele karabinów. Pobili mnie i zgwałcili. Wcześniej nie było u nas takiej przemocy. Teraz bandyci zabijają ludzi i policja także zabija ludzi. Stale gwałci się kobiety.”
Według raportu, embargo na broń nałożone przez ONZ na Sierra Leone podczas wojny domowej w latach 1991-2001 było z łatwością łamane. Mieszanina nieskutecznych sposobów kontroli handlu bronią, jaka istnieje w tej chwili sprawiła, że pozbawieni skrupułów dealerzy szybko znaleźli metodę, by ominąć embargo.
„Cywilów z Sierra Leone, Demokratycznej Republiki Konga, Haiti a także wielu innych krajów zalewa fala morderstw, gwałtów i porwań, a okrucieństwa te są napędzane przez nieuregulowany handel bronią. Ofiary nie mogą osobiście wywierać wpływu na polityków, którzy zadecydują, czy rozprawić się z nieodpowiedzialnymi zakupami broni. Ale głosy ofiar, a także setek tysięcy tych, których życie każdego roku jest rujnowane przez przemoc zbrojną, muszą zostać usłyszane,” powiedziała Rebecca Peters, Dyrektorka International Action Network on Small Arms (IANSA).
Informacje dodatkowe:
Kampania „Broń Kontrolowana” jest wspólną inicjatywą Amnesty International, Oxfam International International Action Network on Small Arms (IANSA). Jej celem jest ograniczenie rozpowszechniania i nadużywania broni oraz przekonanie rządów, aby wprowadziły wiążący traktat o handlu bronią.