Naciski na uchodźców wewnętrznych, by powrócili do Czeczenii, oraz likwidację obozów, które de facto oznaczają przymusowy powrót uchodźców wewnętrznych. Szczególnie niepokojąca jest decyzja rządu rosyjskiego o zamknięciu obozu Aki-Yurt w Inguszetii pod koniec 2002 roku, w środku zimy, gdyż większość wyeksmitowanych osób nie miało żadnego alternatywnego lokum.
Działania obu stron wymierzone w cywili, będące jawnym łamaniem międzynarodowego prawa humanitarnego; zintensyfikowana kampania strachu przed bezprawnym zabijaniem promoskiewskich urzędników przez rebeliantów czeczeńskich; oraz trwające porwania i bezprawne zabijanie dokonywane przez oddziały rosyjskie.W grudniowym ataku na budynek rządowy w Groznym zabitych zostało 28 osób; również siły rebelianckie są podejrzane o zabicie kilku urzędników i uprowadzenie 9 osób w czasie od połowy listopada 2002 roku. Wojska rosyjskie kontynuują bezprawne zabijanie i porwania.
Bezprawne zabójstwa popełnione przez siły rosyjskie na byłej promoskiewskiej czeczeńskiej urzędniczce, najwyraźniej w związku z jej publicznych wystąpieniem przeciwko nadużyciom dokonywanym przez armię rosyjską.29 listopada 2002 roku rosyjscy żołnierze zabili Malikę Umazheva, byłą szefową lokalnej administracji we wsi Alkhan-Kala. Umazheva miała ponownie objąć urząd 1 grudnia. Przez ostatnie dwa lata pomagała organizacjom działającym na rzecz praw człowieka w dokumentowaniu naruszeń tychże praw, dokonanych w Alkhan-Kala.
Ciągły brak wypracowania systemu pociągania do odpowiedzialności, tak by postawić przed wymiarem sprawiedliwości tych, którzy stoją za naruszeniami po obu stronach konfliktu.Tysiące dochodzeń w sprawach naruszeń doprowadziły do kilku zaledwie wyroków skazujących. Aktualne oficjalne zestawienia mówią, że tylko 46 żołnierzy zostało skazanych za naruszenia wobec cywilów w Czeczenii przez trzy lata trwania konfliktu.
Brak dostępu międzynarodowych obserwatorów do Czeczenii, oraz brak przejrzystości w kwestii dostępnych informacji w sprawie popełnionych nadużyć, w szczególności ciągły brak autoryzacji rządu rosyjskiego dla publikacji raportu Komitetu Europejskiego do Zapobiegania Torturom. Rosja zamknęła misję Grupy Asystującej OBWE w Czeczenii 31 grudnia 2002 roku, po nie wyrażeniu zgody na wydanie nowego pozwolenia a działalność łącznie z prawem do monitoringu aktów łamania praw człowieka. Rosja również nie wystosowała zaproszenia do specjalnych wysłanników w sprawach tortur i pozasądowych egzekucji ONZ.
Amnesty International, Human Rights Watch, oraz International Helsinki Federation for Human Rights apelują do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, by rezolucja:
- dawała jasno do zrozumienia, że likwidacje obozów, które de facto doprowadziły do przymusowych powrotów uchodźców wewnętrznych są niemożliwe do zaakceptowania;
- wyrażała zaniepokojenie wciąż rosnącą wysoką liczbą cywilnych ofiar śmiertelnych tego konfliktu, oraz by nawoływała obie strony do przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego;
- wyrażała apel do rządu rosyjskiego o zaprezentowanie Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy oraz Zgromadzeniu wykaz kroków podjętych w celu wyjaśnienia sprawy morderstwa Maliki Umazheva;
- potępiała fakt nie sprostania przez rząd rosyjski zadaniu dostarczenia szczegółowej listy dochodzeń w sprawie zbrodni popełnionych przez żołnierzy rosyjskich w trakcie konfliktu czeczeńskiego do kwietnia 2002, oraz by ponawiała prośbę o dostarczenie listy na kolejnej sesji w kwietniu 2003 roku.
- zawierała apel do rządu rosyjskiego o zgodę na nowy mandat Grupy Asystującej OBWE w Czeczenii łącznie z prawem do monitoringu naruszeń praw człowieka, oraz o ułatwienie długo opóźnionej wizyty specjalnych reprezentantów ONZ w Czeczenii.
- dołączono do niej apel do rządu rosyjskiego o autoryzację publikacji wszystkich raportów CPT dotyczących Federacji Rosyjskiej bez dalszych opóźnień.