Ponadto szarpano ją za włosy i rzucano na ziemię, bito, obrażano i pozbawiano snu, jedzenia i picia. Później pewien policjant rozebrał ją i pocierał o nią swymi dłońmi i penisem. Potem zabrano ja nagą do toalety i oblewano lodowatą wodą pod ciśnieniem. Ostatniego dnia pobytu w areszcie S. Y. była podobnie obnażana i napastowana seksualnie. Zeznała, że grożono jej gwałtem analnym przy użyciu węża od wody oraz, że policjanci próbowali wcisnąć ten wąż do jej odbytu.
Amnesty International udokumentowała liczne przypadki kobiet torturowanych seksualnie w aresztach policji i żandarmerii w Turcji. Ich poszukiwanie sprawiedliwości jest trudne i różne czynniki przyczyniają się do tego, że podobne praktyki nie są śledzone, a sprawcy pozostają bezkarni.
Prawnicy reprezentujący kobiety w Turcji, które były torturowane seksualnie w aresztach, padają ofiarami prześladowania ze strony władz, mediów i środowiska. To jeszcze bardziej utrudnia dążenia ofiar przemocy seksualnej do sprawiedliwości i przyczynia się do utrzymywania milczenia wokół problemu przestępstw seksualnych. Eren Keskin – obrończyni praw człowieka zajmująca się kobietami poddanymi przemocy seksualnej w aresztach – była jak dotąd oskarżoną w 86 procesach w związku ze swą działalnością na rzecz praw człowieka. Ponadto obrażano ją i grożono jej śmiercią.
Na przykład, w jednym z procesów oskarżono ją o -obrażanie państwowych sił bezpieczeństwa-, kiedy opublikowała informacje o torturach seksualnych, jakich doświadczyły niektóre jej klientki w areszcie żandarmeryjnym. W innym procesie zarzucono jej szerzenie -separatystycznej propagandy- w wypowiedziach podczas debaty pt. -Przemoc wobec kobiet- 25 listopada 2001.
W listopadzie 2002, niepokojąco odchodząc od swej roli obrońcy praw człowieka, Izba Adwokacka Istanbulu postanowiła zastosować się do kontrowersyjnej decyzji Tureckiej Unii Izb Adwokackich o zawieszeniu licencji prawniczej Eren Keskin na jeden rok w związku z wyrokiem w zawieszeniu, jaki otrzymała za -propagandę separatystyczną- za użycie słowa -Kurdystan- w wywiadzie dla gazety.
Podczas gdy znani obrońcy praw człowieka w Turcji, którzy, jak Eren Keskin, poszukują sprawiedliwości dla ofiar tortur seksualnych, liczą kolejne procesy wytaczane im za ich działalność, najwyraźniej nie istnieje wola wymierzenia sprawiedliwości sprawcom tortur.
22-letnia Gülderen Baran była przetrzymywana w kwaterze głównej policji w Istanbule w sierpniu 1995. Bito ją, nagą oblewano lodowatą wodą pod ciśnieniem, trzymano z zasłoniętymi oczami, pozbawiano snu, molestowano seksualnie i wielokrotnie podwieszano za ramiona, co skończyło się paraliżem obu rąk.
Gülderen Baran zeznała: -… wciągnęli mnie do środka za włosy … Od tego momentu miałam zasłonięte oczy… rozebrali mnie do naga i zaczęli mnie podwieszać. Podczepili moje ramiona do jakiejś belki i pociągnęli mnie w górę… Trzymali mnie pod strumieniem zimnej wody … Nie dawali mi spać … Całymi dniami podwieszali mnie niezliczoną ilość razy. Bezskutecznie próbowali mnie zgwałcić-.
Amnesty International uważa, że każdy funkcjonariusz publiczny oskarżony o tortury lub podobne pogwałcenia praw człowieka powinien korzystać z domniemania niewinności i wszelkich możliwości obrony podczas sprawiedliwego procesu. Powinien też zostać uniewinniony, jeżeli jego winy nie uda się ustalić ponad rozsądną wątpliwość. Jednak, na tle wątpliwości co do niezależności sądów, uniewinnienia w niektórych znanych przypadkach wywołały konsternację. Pomimo powagi tych przestępstw – i w przeciwieństwie do prześladowania obrońców praw człowieka – istnieje wyraźny schemat unikania kary przez ich sprawców.
Proces otwarty przeciw 5 policjantom w związku z doniesieniami Gülderen Baran o torturach został zamknięty – nie z powodu wykazania niewinności policjantów, lecz dlatego, że postępowanie sądowe było poważnie wypaczone i musiało zostać unieważnione. Pomimo przyznania się do stosowania siły i do bicia przez jednego komisarza i jednego policjanta podczas procesu, sprawę zamknięto 12 marca 2002. Według informacji zebranych przez AI wiele posiedzeń sądu odraczano na prośbę adwokatów policjantów, m. in. z powodu nieobecności oskarżonych lub niemożności dostarczenia przez nich własnych zdjęć do identyfikacji. jeden z oskarżonych policjantów, który nie został zawieszony w pracy podczas postępowania przeciwko niemu, a następnie został awansowany, wcześniej już dwukrotnie skorzystał z przedawnienia w procesach, w których był oskarżony o tortury.
Amnesty International obawia się, że znaczne opóźnienia w postępowaniach sądowych mogą przyczyniać się do bezkarności sprawców tortur – także tortur seksualnych – i innych pogwałceń praw człowieka.
Zalecana akcja:
Proszimy o wysyłanie uprzejmie sformułowanych listów:
- Wyrażających zaniepokojenie doniesieniami, że S. Y. Była torturowana przez policjantów i wzywających do rzetelnego, bezstronnego i niezależnego dochodzenia w tej sprawie z opublikowaniem wyników i wymierzeniem sprawiedliwości winnym ; niezależne raporty medyczne i psychiatryczne powinny być wzięte pod uwagę w dochodzeniu.
- Wyrażających zaniepokojenie ogromną liczbą procesów wytoczonych Eren Keskin za pokojowe wyrażanie jej poglądów obrońcy praw człowieka i pełnienie roli monitorowania i raportowania ich pogwałceń ; proszących o uchylenie wszystkich zarzutów wobec niej.
- Wyrażających zaniepokojenie tym, że w ponad 7 lat od torturowania Gulderen Baran, nikt nie został pociągnięty do odpowiedzialności.
- Nalegających, by odpowiedzialni za pogwałcenia praw człowieka, włącznie z tymi, którzy wydają takie polecenia, byli pociągani do odpowiedzialności. Zgodnie z zaleceniami Specjalnego Sprawozdawcy ONZ ds. Tortur po wizycie w Turcji -prokuratorzy i sędziowie powinni przyspieszyć procesy i procesy apelacyjne funkcjonariuszy publicznych oskarżonych o tortury i maltretowanie Wyroki powinny odpowiadać wadze tej zbrodni.-
- Wzywających władze Turcji do zademonstrowania całkowitego sprzeciwu wobec przemocy wobec kobiet i potępienia przemocy seksualnej we wszelkich okolicznościach. Rząd musi publicznie uznać, że gwałt i wykorzystywanie seksualne kobiet w areszcie zawsze jest formą tortur lub nieludzkiego i poniżającego traktowania, i dlatego trzeba im zapobiegać.
Do kogo pisać-
Minister of Justice
Mr Cemil Cicek
Ministry of Justice
Adalet Bakanligi
06659 Ankara,
Turcja
e-mail: [email protected]
Zwrot: Dear Minister / Szanowny Panie Ministrze
State Minister with responsibilty for Human Rights
Mr Ertugrul Yalcinbayir,
Office of the Prime Minister
Basbakanlik
06573 Ankara,
Turcja
e-mail: [email protected]
Zwrot: Dear Minister / Szanowny Panie Ministrze
Prime Minister of Turkey
Mr Abdullah Gul
Office of the Prime Minister
Basbakalik
06573 Ankara,
Turcja
e-mail: [email protected]
Zwrot: Dear Prime Minister / Szanowny Panie Premierze
Wysyłajcie kopie do ambasady!!!
Ambasada Republiki Turcji
ul. Malczewskiego 32
Warszawa