W opublikowanym dzisiaj raporcie: Swaziland: Human rights at risk in a climate of political and legal uncertainty, Amnesty International ukazuje w jaki sposób lekceważenie przez rząd orzeczeń sądowych i niezawisłości sądów doprowadziło do pozbawienia ludzi możliwości skutecznego wnoszenia o odszkodowanie i dopuściły bezkarność przestępców łamiących prawa człowieka.
Mimo iż państwo Suazi zostało w okresie między kwietniem a czerwcem 2004 r. stroną czterech kluczowych traktatów o prawach człowieka, nadal istnieje tam duża przepaść między obietnicami a faktycznie podjętymi krokami.
“Suazi musi realizować swoje zobowiązania wobec międzynarodowych standardów praw człowieka poprzez przywrócenie rządów prawa i stawienie czoła systematycznemu łamaniu praw obywatelskich, politycznych, ekonomicznych i społecznych. Podjęcie takich kroków jest też niezbędne w celu rozwiązania głębokiego kryzysu humanitarnego w tym kraju” doniosła Amnesty International.
Nadużycia praw człowieka wymienione w raporcie dotyczą:
· niepowodzeń w przeprowadzaniu śledztw i oskarżaniu ludzi odpowiedzialnych za tortury i przypadki śmierci w aresztach oraz za praktyki policji z nadmiernym użyciem siły;
· odmowy prawa do swobodnego zgromadzania i pokojowego stowarzyszania się w przypadku ludzi postrzeganych jako krytycy rządu;
· minimalizowania roli sądów odpowiedzialnych za ochronę praw kobiet i dziewczynek (łącznie z członkiniami Rodziny Królewskiej) oraz ich obronę, gdy zmuszane są do wstępowania w związek małżeński,
· niepowodzeń w ochronie kobiet i dziewczynek przed gwałtem i innymi formami przemocy na tle seksualnym, które przyczyniły się do tego, że w Suazi odnotowuje się największą liczbę nosicieli wirusa HIV na świecie;
· przymusowymi eksmisjami przeprowadzanymi ze względów politycznych bez zapewnienia możliwości dochodzenia swoich praw na drodze sądowej, co jest tym samym naruszeniem prawa do wynagrodzenia, schronienia, nauki oraz zdrowia.
“Ludzie, którzy mieli nas chronić przyszli do nas i zdewastowali część rzeczy a pozostałą część zabrali…..Wszyscy zostaliśmy wygnani…..Rząd posługuje się ładnymi słówkami dla opisania tego, co się zdarzyło, nie lubi słowa “eksmisja”, ale to właśnie jest eksmisja, eksmisja z użyciem siły”.
Wyeksmitowany z Macetjeni w regionie Lubombo w rozmowie z Amnesty International w lipcu 2003 r.
“Rząd Suazi musi zaprzestać praktyk łamiących prawa człowieka i zapewnić gwarancje wywiązywania się z teraźniejszych i przyszłych międzynarodowych zobowiązań dotyczących praw człowieka poprzez utrzymanie w mocy rządów prawa oraz zapisanie takich gwarancji w konstytucji” zaapelowała Amnesty International.
Tło
Król Mswati III powołał w 1996 r. komisję konstytucyjną Constitutional Review Commission (CRC) w celu uchwalenia nowej konstytucji. W sierpniu 2001 r., po zakończeniu przez komisję bardzo krytykowanych prac, został przedstawiony projekt zakładający, że “naród Suazi” nie oczekuje żadnych politycznych i prawnych zmian będących w mocy od czasu zawieszenia konstytucji w roku 1973.
W roku 2002 król powołał kolejna komisję Constitution Drafting Committee (CDC) w celu ukończenia prac Komisji Konstytucyjnej (CRC) i faktycznego uchwalenia nowej konstytucji. W maju 2003 r. król przedstawił projekt konstytucji opinii publicznej. Jednocześnie komisja CDC podjęła konsultacje społeczne dotyczące projektu, które trwają do dziś (szczegółowa analiza projektu konstytucji przeprowadzona przez Amnesty International jest załączona w raporcie).
26 kwietnia 2004 r. państwo Suazi podpisało Konwencję ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji wobec kobiet i Konwencję ONZ przeciwko torturom i innemu okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu lub karaniu.
26 czerwca państwo Suazi podpisało dwa inne traktaty dotyczące praw człowieka: Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych.
Pełna wersja raportu: Human rights at risk in a climate of political and legal uncertainty: