USA. Hussain Salem Mohammed Almerfedi
Akcja na rzecz Husaina Almerfedi, Copyright Amnesty International.
Akcja dla ruchu Girifna, Copyright Amnesty International.
Happening w Meksyku na rzecz sprawy Rosy Franco, Copyright Amnesty International.
Egipt. Azza Hilal Ahmad Suleiman
Azza Hilal Ahmad Suleiman wyraziła swoją frustrację brakiem działania władz Egiptu na rzecz wniesienia oskarżenia przeciwko osobom, które pobiły ją i innych demonstrujących w grudniu 2011 roku. Jej prawnik powiedział Amnesty International, iż w połowie kwietnia udała się ona do jednego z sędziów śledczych w kairskim Sądzie Apelacyjnym, aby dowiedzieć się czegoś na temat śledztwa w swojej sprawie. Sekretarka powiedziała jej, że śledztwo jest w toku.
Sudan. Girifna
Amnesty International rozmawiała z Girifną w czerwcu 2013. Podkreślają, iż sytuacja aktywistów w Sudanie nadal jest trudna po tym, jak rząd uciekł się do represji w odpowiedzi na pokojowe protesty w okresie od czerwca do sierpnia 2012 roku. Girifna prowadzi aktualnie większość lokalnych prac anonimowo, starając się unikać kontaktów ze służbami bezpieczeństwa. Na nowo skupia się też na problemach, które stanowią trzon jej działalności – prawa człowieka, problematyka ekonomiczna, społeczna i kulturalna (ostatnio wyprodukowali film na temat statusu nauczycieli i profesorów) – zamiast na wąsko nakreślonych problemach politycznym. Priorytetem jest obecnie organizacja wspólnoty, a nie jej mobilizacja.
Dominikana. Juan Almonte Herrera
6 maja żona Juana, Ana Montilla, odwiedziła Amnesty International w Hiszpanii. Podczas tej wizyty spotkała się z aktywistami i władzami, a także wzięła udział w nagraniu krótkiego filmu na temat jej wizyty oraz reakcji na dodające otuchy wiadomości od aktywistów AI. Nagranie jest po hiszpańsku dostępne na youtube.
Ana Montilla napisała także list do członków. Oto jego treść:
Amnesty Madryt,
Dziękuję wam za ciepłe przyjęcie w Madrycie. Jestem wdzięczna za to, oraz za wszelkie działania podjęte na rzecz Juana Almonte Herrery. Dziękuję za waszą współpracę, wsparcie oraz za to, że mnie wysłuchaliście. To właśnie motywuje mnie, aby nadal szukać sprawiedliwości, a także – przede wszystkim – aby walczyć o zmiany w moim kraju, Republice Dominikany. Gratuluję wam sukcesów w tej ciężkiej batalii o prawa człowieka. Jestem ogromnie wdzięczna wszystkim tym, którzy przygotowywali moją wizytę, jest to ogromna pomoc ofiarom łamania praw człowieka na całym świecie.
Z poważaniem,
Ana Montilla
Nigeria. Społeczność Bodo
Niestety, zanieczyszczenia nadal nie zostały usunięte i żadne kroki na rzecz zadośćuczynienia szkód nie zostały poczynione. Woda nadal jest zanieczyszczona – do tego stopnia, iż agencje rządowe ostrzegają przed jej piciem. Pomimo tego rząd nie zapewnia mieszkańcom żadnego alternatywnego źródła wody.
Ostatnia misja nigeryjskiego zespołu do tego kraju skupiła się na wpływie wycieku ropy na życie kobiet. Oto fragmenty rozmów z członkami wspólnoty:
“Wyciek ropy i związane z nim zanieczyszczenia mają największy wpływ na kobiety i dzieci. Kobiety zbierają ślimaki i drewno, a także przynoszą wodę – wyciek miał poważny wpływ na wszystkie te aspekty codziennego życia tych kobiet. W rezultacie wiele z nich emigrowało. Wiele osób pije z zanieczyszczonych źródeł i w wyniku tego umiera. Przed rokiem 2008 wspólnota Boda nie zdawała sobie sprawy ze swoich praw. Ropociągi położone przez Shella w 1958 roku nadal nie zostały wymienione”.
Naczelnik Saint Pii (były sekretarz Komisji Naczelników Bodo)
“Bodo posiada dwa główne źródła utrzymania: rybołówstwo i uprawę rolną. Wyciek ropy miał ogromny wpływ na oba. Woda nie nadaje się do picia.”
Naczelnik Leemo (były członek Rady Starszych Bodo, 2009-2012)
Tajwan. Chiou Ho-shun
Amnesty International Dania otrzymała ten wspaniały list od Chiou Ho-shuna:
Drodzy przyjaciele,
Niech będzie pokój! Niech miłość Jezusa zawsze będzie z Wami i niech spłynie na Was jego łaska. 6 grudnia tego roku minie 9000. dzień odkąd zostałem fałszywie oskarżony przez tajwański wymiar sprawiedliwości. Ufff…, z całą pewnością jest to zatrważający i bezlitosny czas. Przez ostatnie 24 lata i 8 miesięcy przyjaciele i rodzina odwiedzają mnie we śnie, w ciemnościach wylewam rzeki łez, nie mając nikogo, kto ulżyłby mi w bólu, kto zagoiłby moje rany. Miłość dociera do mnie z całego świata, przyjaciele z każdego zakątka dodają mi siły. Ta cela nigdy nie uwięzi miłości w moim sercu, żadne cierpienie nie uwięzi mojej duszy ani nie stłumi mojej pasji, bo Bóg jest moją miłością.
Dostaję ostatnio dużo listów od przyjaciół na całym świecie. Pomimo tego iż nie rozumiem większości z nich – dziękuję Wam za przetłumaczenie ich na chiński. Jest to naprawdę wzruszające. Ogromne podziękowania należą się również tym, którzy walczą o sprawiedliwość dla mnie i wspierają mnie z całego serca. Dziękuję wam za miłość i opiekę, którą mnie otoczyliście. Będę walczył do samego końca, aby utrzymać sprawiedliwość i prawość tajwańskiego systemu sprawiedliwości.
Wiele osób okazało mi serce w ciągu ostatnich lat. Pomimo tego że część z nich szybko zniknęła z mojego życia, wielu stało się moimi przyjaciółmi. I choć niektórzy z nich są tylko chwilowym przystankiem w moim życiu, zostawiają w moim sercu piękny ślad. Szanuję to z całego serca. Drodzy przyjaciele, pasja, którą mi pokazaliście przyniesie mi siłę i doda mi odwagi. Słowa nie są w stanie oddać wdzięczności, którą czuję. Dziękuję! Na zakończenie, do wszystkich moich przyjaciół: przyjmijcie proszę moje błogosławieństwo i niechaj wasze rodziny cieszą się pokojem i harmonią.
Noc 6 grudnia 2012
Chiou Ho-shun
Więzienie Taipei
Rumunia. Rodziny z ulicy Coastei
Raport “Zepchnięci na margines: pięć opowieści o przymusowych wysiedleniach Romów w Rumunii” opublikowany został 18 czerwca 2013 jako element nowej kampanii “Prawa człowieka TERAZ, prawa Romów TUTAJ”.
Na naszej stronie znajduje się nowa petycja: Stop przymusowym wysiedleniom w Rumunii! W lutym i kwietniu 2013 r. członkowie romskiej wspólnoty udali się do Brukseli i wzięli udział w planowaniu i wdrażaniu lokalnej kampanii, która miała na celu zmotywować Komisję Europejską do zakończenia dyskryminacji wobec Romów na terenie Unii Europejskiej. W czerwcu pięciu członków wspólnoty przyłączyło się do delegatów AI w trakcie ogłoszenia raportu w Bukareszcie oraz weźmie udział w spotkaniach aktywistów z władzami krajowymi.
Pomimo dużych wysiłków w ramach kampanii na poziomie lokalnych władz nic konkretnego nie zmieniło się w sytuacji wspólnoty romskiej mieszkającej w fatalnych warunkach zaraz obok składowiska odpadów oraz byłego składowiska odpadów chemicznych. Od przymusowych wysiedleń minęły dwa lata. Jednakże w grudniu 2012 w efekcie dużej widoczności kampanii zorganizowanej wspólnie przez członków wspólnoty, AI oraz lokalne i międzynarodowe organizacja pozarządowe, major Kluż-Napoka publicznie przedstawił sytuację Romów z Pata Rat oraz zaprezentował plany władz miejskich odnośnie aktualnej sytuacji. Mieszkania zastępcze dla Romów mają zapewnić desegregację i włączenie ich do społeczeństwa, podobnie jak lokalne centra społeczne przeznaczone specjalnie dla ludności romskiej. W Pata Rat ma też powstać inkubator małych przedsiębiorstw, umożliwiając lokalnej ludności pracę w rejonie, w którym zamieszkuje.
Białoruś. Aleś Bialacki
Pod koniec marca Aleś Bialacki otrzymał reprymendę, co oznacza, iż nie może otrzymywać paczek z żywnością przez sześć miesięcy. Jego żona, Natalia Pińczuk udała się do Bobrujska 16 maja aby przekazać mu paczkę z odzieżą.
27 maja Aleś Bialacki został ponownie wybrany jako wiceprezydent Międzynarodowej Federacji ds. Praw Człowieka. 4 czerwca Rada Praw Człowieka ONZ w trakcie swojej 23. Sesji ponownie zajmowała się sytuacją praw człowieka na Białorusi. Miklós Haraszti, Wysoki Przedstawiciel ds. Białorusi przedstawił swój raport, który został opublikowany 18 kwietnia 2013 roku. W raporcie tym stwierdził, że prawa człowieka są notorycznie ograniczane, zwłaszcza w zakresie prawa do stowarzyszania się, zgromadzeń oraz wolności słowa i opinii, a także prawa do rzetelnego procesu cywilnego.
Przed ową sesją, Amnesty International złożyła pisemne oświadczenie do Rady Praw Człowieka, podkreślając swoje zaniepokojenie łamaniem prawa do stowarzyszania się i zgromadzeń na Białorusi.
Gwatemala. Maria Isabel Franco
15 maja 2013 proces przeciwko Gwatemali w kwestii braku podjęcia odpowiednich czynności śledczych w sprawie śmierci Marii Isabel Véliz Franco został nareszcie rozpoczęty przed Międzyamerykańskim Trybunałem Praw Człowieka w San José (Kostaryka). W trakcie przesłuchania w sprawie Franco i inni przeciwko Gwatemali zeznania złożyły Rosa Franco, matka Marii Isabel, oraz Maria Eugenia Solís García, gwatemalska ekspert w sprawach przemocy wobec kobiet.
Rosa zwierzyła się AI, iż składanie zeznań było dla niej bardzo trudne i że czuła się urażona tonem pytań zadawanych przez reprezentantów Gwatemali. Pytania zadawane przez stronę przeciwną były niekiedy agresywne, w efekcie czego prawnicy Rosy złożyli sprzeciw w oparciu o zarzut rewiktymizacji. Sąd podtrzymał sprzeciw, nakazując przedstawicielom Gwatemali skupienie się na istocie sprawy. Po złożeniu zeznań Rosa źle się poczuła i konieczna była interwencja medyczna. Rosa zapewniła AI, że nie podda się w walce o sprawiedliwość dla swojej córki. Wyrok w sprawie powinien zapaść w listopadzie lub grudniu tego roku.
Tłumaczyła Paulina Iżewicz