Kobiety borykające się z tą przemocą nie powinny pozostawać bez wsparcia. Schroniska zapewniają konieczną ochronę kobietom, które są narażone na przemoc. Służą jako tymczasowe miejsce schronienia kobietom uciekającym przed przemocą. Kiedy państwo i społeczeństwo nie są w stanie zapewnić kobietom bezpieczeństwa w domu, schroniska dają im wytchnienie od agresywnych zachowań i czas na podjęcie decyzji o swym życiu a także oparcie zamiast ciągłego zagrożenia przemocą.
Schroniska są tylko częścią rozwiązania, ale mają kluczowe znaczenie w sytuacjach, gdy życie kobiet jest w niebezpieczeństwie, lub gdy są one tak sparaliżowane przez strach, że nie są w stanie działać. W niektórych sytuacjach, jeśli nakaz ochrony ma być wymuszony, przebywanie kobiety w schronisku oznacza, że siły bezpieczeństwa mogą usunąć broń z jej domu bez stwarzania dalszego niebezpieczeństwa dla niej. Schroniska mogą także być elementem rządowego programu dla kobiet uciekających przed przemocą.
Według niedawnego raportu Unii Europejskiej na 10 000 ludności powinno przypadać jedno schronisko. W Turcji działa około 14 państwowych “domów gościnnych” oraz 19 prowadzonych przez lokalne społeczności ośrodków służących wsparciem dla kobiet borykających się z przemocą w domu, przy ponad 70-milionowej ludności kraju. Dwa niezależne schroniska świadczące nieocenione usługi kobietom uciekającym przed przemocą zostały zamknięte w ciągu ostatnich dziesięciu lat z powodu braku funduszy.
“Każdy przysyła kobiety, które doświadczyły przemocy, do nas. Każdy. Rząd, policja, każdy. Nie mamy środków, by sprostać tym wymaganiom”
Turcja ma obowiązek, na mocy prawa międzynarodowego, zapewnić, by kobiety były wolne od przemocy w swych domach i społecznościach. Zobowiązania te nie ograniczają się do odpowiedniej legislacji i kryminalizacji przemocy, lecz także wymagają, by państwo przyjęło szeroki wachlarz środków na rzecz ochrony praw kobiet.
Podejmijmy działanie!
Prosimy pisać do władz tureckich, używając poniższego listu jako wzoru.
Tłumaczenie |
|
Schronienia przed przemocą
Podobnie jak w krajach na całym świecie, prawa człowieka tysięcy kobiet w Turcji są codziennie łamane. Co najmniej jedna trzecia, a nawet połowa kobiet w tym kraju to, według szacunkowych danych, ofiary fizycznej przemocy w swych rodzinach. Są bite, gwałcone, a w niektórych przypadkach nawet zabijane lub zmuszane do samobójstwa. Młode dziewczyny stają się przedmiotami handlu wymiennego i są zmuszane do wychodzenia za mąż w bardzo wczesnym wieku.
Raport Amnesty International Turkey: Women confronting family violence przedstawia przypadki pojedynczych kobiet, które cierpiały z powodu przemocy ze strony swej rodziny. Naświetla on nadużycia i dyskryminacę, które mogą rozpocząć się od chwili narodzin, kiedy rodziny handlują wymiennie swymi nowonarodzonymi córkami i zmuszają młode dziewczęta do wczesnego małżeństwa. Raport ujawnia kulturę przemocy, która może narażać kobiety na podwójne niebezpieczeństwo, zarówno jako ofiary przemocy, jak i z powodu braku skutecznego dostępu do sprawiedliwości.
Güldünya Tören nazwała swoje nowonarodzone dziecko Umut, czyli “Nadzieja”. Wiedziała, że im obojgu mogło pozostawać już niewiele życia. Po tym, jak zaszła w ciążę, odmówiła poślubienia swego kuzyna i została wysłana do domu swojego wuja w Istanbule. Tam jeden z braci dał jej linę i powiedział, żeby się powiesiła. Uciekła i błagała policję o ochronę, ale zapewniono ją, że jej wuj i brat obiecali nie zabijać jej. W lutym 2004 roku, kilka tygodni po porodzie, bracia strzelali do niej na ulicy, zadając rany. Ze szpitalnego łóżka prosiła policję o ratunek. Pozostawiono ją samą wobec morderców. Późno w nocy zabójcy weszli do niestrzeżonego szpitala i strzelili jej w głowę Aparatura podtrzymująca jej życie została następnie wyłączona.