W ubiegłych miesiącach rząd rozpoczął wiele reform mających na celu wypełnienie obowiązków w tej dziedzinie. 26 września 2004 przyjęto nowy kodeks karny. Jest to krok w stronę ochrony praw kobiet w Turcji, który bierze pod uwagę wiele zaleceń aktywistek pracujących w tym zakresie. Dodatkowo, Zarząd ds. Statusu Kobiet, którego celem jest wzmocnienie pozycji kobiet w społeczeństwie tureckim uzyskał osobowość prawną i podlega kancelarii premiera. 24 grudnia weszło w życie prawo zobowiązujące miasta liczące powyżej 50, 000 mieszkańców do zakładania schroniska dla kobiet. Niemniej jednak, podczas spotkań z AI, przedstawiciele rządu tureckiego nie byli w stanie podać żadnej informacji dotyczącej długoplanowej strategii zakładania schronisk dla kobiet. Odpowiedzialność by szanować, chronić i wypełniać prawo kobiet do prawnej i administracyjnej pomocy, w miejscu ich zamieszkania, spoczywa na rządach.
Jest konieczne, by rząd teraz pilnie podjął działania mające na celu zapewnienie, by nowe zmiany prawne nie pozostały tylko na papierze, ale żeby były w pełni wdrożone, a adekwatne środki finansowe były zapewnione z budżetu państwa. W przeciwnym wypadku istnieje niebezpieczeństwo, że reformy pozostaną bez znaczenia. Potrzeba budowy schronisk jest szczególnie nagląca, gdyż mają one podstawowe znaczenie w sytuacjach, gdy zagrożone jest życie kobiet.
Mimo wprowadzonych zmian prawnych, w Turcji nadal dramatycznie brakuje schronisk. W państwie, w którym żyje około 70 milionów ludzi, schronisk jest zaledwie 13. Tureckie organizacje kobiece wzywają do zakładania co najmniej 3 schronisk rocznie. Rząd musi zapewnić, by prawo kobiet do korzystania ze schronisk stało się realną możliwością. Jest to zobowiązanie, które powinno być wypełnione przez centralne i lokalne władze przy współpracy z organizacjami doświadczonymi w ochronie kobiet przed przemocą.
Współpraca i konsultacje z organizacjami kobiecymi przy wypracowaniu wytycznych dotyczących prowadzenia schronisk, są szczególnie ważne, dla zapewnienia sytuacji, w której schroniska są efektywne i same nie stają się miejscami przemocy.
Ruch na rzecz tworzenia schronisk dla kobiet w Turcji wydał ostatnio wiele zaleceń w tym zakresie. Przykładowo: adresy schronisk nie powinny być znane społeczeństwu, pracownice i pracownicy schronisk powinni przejść szkolenia w zakresie pracy z kobietami, które doświadczyły przemocy, schroniska powinny być wspierane przez telefony zaufania oraz centra doradcze.
Równie ważne są szkolenia dla grup zawodowych na co dzień stykających się z ofiarami przemocy domowej, czyli: lekarzy, pielęgniarek, prawników, policji. Główny nacisk tego rodzaju programów szkoleniowych powinien być położony na uczenie się jak rozpoznawać osobę doświadczającą przemocy, jak najlepiej wykorzystać środki zapobiegawcze, oraz jak należycie postępować z ofiarami.
Środki zapobiegawcze, takie jak świadomość społeczna i programy edukacyjne są równie ważne, co telefony zaufania, schroniska i centra wsparcia. Należy jednak pamiętać, że prawo nie wystarczy, by wyeliminować przemoc wobec kobiet. Kluczowe jest dopiero pełne wdrożenie reform.
Zalecana akcja:
Prosimy o wysyłanie listów po polsku lub angielsku:
- wyrażając radość z przeprowadzenia przez rząd wielu pozytywnych reform prawnych w dziedzinie praw kobiet, w tym wprowadzenia nowego kodeksu karnego, podkreślając jednocześnie potrzebę pełnego i niezwłocznego ich wdrożenia
- odnośnie Prawa o Miastach:
- nalegając, by rząd współpracował z organizacjami kobiecymi przy wypracowaniu wytycznych dotyczących prowadzenia schronisk zgodnie z powszechnie obowiązującymi odnośnymi zasadami
- nalegając, by rząd zapewnił adekwatne środki finansowe z budżetu państwa na zakładanie schronisk
- nalegając, by rząd wpływał na władze lokalne, aby te współpracowały z grupami kobiecymi przy zakładaniu i/lub finansowaniu schronisk
- wzywając do dostarczenia kobietom pełnej informacji, otwarcia punktów informacyjnych oraz telefonów zaufania w całej Turcji, w których pracowałby odpowiednio wyszkolony personel gdzie kobiety mogłyby powiadomić o przemocy
- żądając, by prowadzono programy szkoleniowe dla osób, które jako pierwsze kontaktują się z kobietami, które doświadczyły przemocy. Główny nacisk tego rodzaju programów szkoleniowych powinien być położony na uczenie jak rozpoznać osobę doświadczającą przemocy, jak najlepiej wykorzystać środki zapobiegawcze oraz jak należycie postępować z ofiarami przemocy
- wzywając rząd, by wymagał od władz lokalnych, policji i lekarzy by zapewnili szeroką dystrybucję właściwych broszur, plakatów w szpitalach, gabinetach lekarskich, aptekach, oraz na posterunkach policji.
DO KOGO PISAĆ:
1. Prime Minister
Mr Recep Tayyıp Erdoğan
Office of the Prime Minister
Başbakanlık
06573 Ankara
Turkey
E-mail: [email protected]
Zwrot: Dear Prime Minister/ Szanowny Panie Ministrze
2. Deputy Prime Minister, Foreign Minister and State Minister with responsibility for Human Rights
Mr Abdullah Gül
Office of the Prime Minister
Başbakanlık
06573 Ankara
Turkey
E-mail: [email protected]
Zwrot: Dear Deputy Prime Minister/ Szanowny Panie Ministrze
3. Minister responsible for the Directorate on the Status of Women
Ms Güldal Akşit
Meşrutiyet Caddesi
No. 19 Bakanlıklar
06550 Ankara
Turkey
E-mail: [email protected]
Zwrot: Dear Minister/ Szanowna Pani Minister