– Przez lata „system dubliński” powodował niepotrzebne cierpienie zbyt wielu uchodźców oraz osób poszukujących ochrony międzynarodowej. Głosowanie otworzyło drogę w stronę systemu, który zapewnia godność dla osób poszukujących ochrony, przez priorytetyzowanie więzi rodzinnych oraz wprowadzenie sprawiedliwego systemu podziału odpowiedzialności.
W obecnej formule system dubliński nie działa dla osób poszukujących ochrony, które są zobowiązane do składania swoich wniosków w pierwszym kraju UE, którego granicę przekroczyły. Ta zasada w niesprawiedliwy sposób obciąża kraje zewnętrzne UE. Głosowanie może pomóc w utworzeniu bardziej sprawiedliwego systemu, prawdziwej solidarności, dla wszystkich.
Propozycja Komisji Europejskiej w istocie utrzymywała stare podejście, w którym odpowiedzialność spoczywała na pierwszym kraju UE. Proponowano także obowiązkową tzw. „procedurę dopuszczalności wniosku”, zasadniczo umożliwiającą weryfikację wniosku bez rozważania indywidualnej sytuacji osoby ubiegającej się o ochronę, a w oparciu o koncepcję „bezpiecznego kraju trzeciego i kraju pierwszego azylu”. Jednak Parlament Europejski odrzucił te propozycje.
Tło
Propozycja reformy systemu dublińskiego została przedstawiona przez Komisję Europejską w kwietniu 2016 roku. Po ponad rocznych negocjacjach z różnymi grupami Parlamentu, ALDE, EPP, S&D, Greens/EFA i GUE/NGL, w ostateczności zagłosowano za przyjęciem projektu sprawozdania przedstawionego przez Specjalną Sprawozdawczynię Cecilia Wikstroem, oraz zadecydowano o rozpoczęciu dalszych międzyinstytucjonalnych negocjacji.
