Władze Uzbekistanu prawdopodobnie wystosowały już nakazy ekstradycji dotyczące 11 osób. Ich podstawą są przypuszczenia, że brali oni udział w wydarzeniach mających miejsce w Andiżanie w Uzbekistanie 13 maja 2005 r. Jednemu z mężczyzn pozwolono pozostać na Ukrainie, prawdopodobnie dlatego, że ma tam krewnych.
7 lutego 2006 r. Służby Bezpieczeństwa Ukrainy (SBU) podczas akcji w dwóch różnych miejscach na Krymie zatrzymały 11 mężczyzn. Aresztowania odbyły się na podstawie nakazu ekstradycji wydanego przez Prokuratora Generalnego Ukrainy. Mężczyźni zostali przewiezieni do aresztu mieszczącego się przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Symferopolu. 10 z nich zostało pod przymusem wydalonych z kraju w nocy z 14 na 15 lutego. Pojawiły się głosy, że mężczyźni są obecnie przetrzymywani przez władze Uzbekistanu, jednak ich dokładne miejsce pobytu nie jest znane.
9 z mężczyzn było zarejestrowanych jako osoby poszukujące azylu, natomiast 2 pozostało wyraziło chęć złożenia takiego wniosku.
W dniach między 7 i 14 lutego, Wysoki Komisarz ds. Uchodźców (UNHCR) kontaktował się z rządem Uzbekistanu „prosząc o oficjalną gwarancję, iż żadna osoba poszukująca azylu nie zostanie wydalona z kraju, chyba że podczas właściwej i sprawiedliwej procedury (zawierającej m.in. możliwość odwołania się) uznano by, iż nie przysługuje jej prawo do azylu”. Urząd Migracyjny na Krymie odrzucił jednak podania o azyl na podstawie danych, które „nie miały uzasadnienia w faktach”. Mężczyźni zostali siłą zawróceni do kraju bez możliwości odwołania się. Pozostałych dwóch natomiast nie miało nawet możliwości ubiegania się o azyl.
Amnesty International potępiła władze Ukrainy, łamiące zobowiązania wynikające z międzynarodowych praw człowieka oraz praw uchodźców, w tym przede wszystkim zasadę non-refoulement. Zawarta jest ona w Konwencji o Uchodźcach a 1951 r., Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Konwencji Przeciwko Torturom. Zasada ta mówi o zakazie zawracania osób do kraju lub regionu, gdzie mogliby spotkać się z prześladowaniem, torturami lubi innymi formami znęcania się.
Częste stosowanie tortur i znęcanie się oraz ciągłe uchybienia w prawie karnym w Uzbekistanie pokazują powszechne naruszanie międzynarodowych standardów odnoszących się do sprawiedliwego procesu. Zważywszy na przestępstwa, o jakie są oskarżani, mężczyznom grożą bardzo surowe kary.