Amnesty International uzyskała potwierdzenie, że Shukhrat Aripov żyje i znajduje się w celi śmierci. Sodik Kodirov prawdopodobnie również żyje, jednak obaj mogą zostać straceni w każdej chwili. Apele z sieci Pilnych Akcji mogą uratować im życie.
Rodzice Shukhrata Aripova dostali oficjalną zgodę na odwiedziny 14 października. Jednak gdy przybyli do więzienia, strażnicy ich nie wpuścili. Taka odmowa wizyty bliskim mającym oficjalną zgodę na odwiedziny u skazanego na karę śmierci często oznaczała, że więzień został stracony. -Jego rodzice byli w szoku. Ojciec Shukhrata się rozchorował i nie mógł ruszyć się z domu przez kilka dni. Gdy wrócili do więzienia 21 października, żeby spróbować się dowiedzieć, czy ich syn jeszcze żyje, funkcjonariusze więzienni natychmiast wpuścili ich do niego- – mówi Mayra Rakhmanova z uzbeckiej organizacji praw człowieka -Matki przeciw karze śmierci i torturom-. -Byliśmy zaskoczeni, że natychmiast umożliwiono im spotkanie bez żadnych przeszkód biurokratycznych. Prawdopodobnie stało się to dzięki międzynarodowym naciskom.- Rodzicom nie wyjaśniono, dlaczego nie zezwolono im na spotkanie z synem tydzień wcześniej.
-Kiedy strażnicy więzienni otworzyli drzwi celi, nie powiedzieli mu, że idzie spotkać się z
rodzicami. Myślał, że zabierają go na egzekucję.- – powiedziała Mayra Rakhmanova.
TŁO WYDARZEŃ
W Uzbekistanie ani skazanych na śmierć, ani ich rodzin nie powiadamia się z wyprzedzeniem o dacie egzekucji, odmawiając im ostatniej szansy na pożegnanie. Ciało straconego nie jest przekazywane krewnym do pogrzebania, a rodzina nie jest informowana o miejscu pochówku.
Specjalny Sprawozdawca Narodów Zjednoczonych ds. Tortur Theo van Boven pisze w swoim raporcie z lutego 2003 roku z wizyty w Uzbekistanie, że -całkowita tajemnica otaczająca datę egzekucji, brak jakiegokolwiek formalnego zawiadomienia przed i po egzekucji i odmowa przekazania ciała do pogrzebania są uważane za celowe działania, podjęte z pełną świadomością niepewności, strachu i cierpienia z powodu losu bliskich.- Opisał traktowanie członków rodziny jako -pełne złej woli i będące okrutnym i nieludzkim traktowaniem-.
ZALECANE DZIAŁANIA: Prosimy o natychmiastowe wysyłanie listów, emaili, faxów w
języku rosyjskim, angielskim lub polskim:
- nagląc prezydenta do okazania łaski Shukhratowi Aripovowi, Sodikowi Kodirovowi i innym więźniom skazanym na śmierć;
- deklarując wiedzę o 14 przypadkach, w których więźniowie cel śmierci zostali straceni, mimo że Komitet Praw Człowieka Narodów Zjednoczonych wezwał władze uzbeckie do wstrzymania egzekucji do czasu rozpatrzenia ich spraw;
- wzywając władze do zagwarantowania, że nikt, czyja sprawa jest rozpatrywana przez Komitet, nie zostanie stracony;
- wzywając władze do pilnego wprowadzenia moratorium na stosowanie i wykonywanie kary śmierci;
- wzywając władze do zakończenia okrutnego i nieludzkiego traktowania rodzin więźniów skazanych na śmierć wynikającego z tajemnicy otaczającej wykonanie kary śmierci.
PROSIMY O NATYCHMIASTOWE WYSYŁANIE APELI NA ADRES:
1. Prezydent Uzbekistanu
Islam Abduganiyevich KARIMOV; Respublika
Uzbekistan; 700163 g. Tashkent; ul.
Uzbekistanskaya, 43;
Rezidentsia prezidenta; Prezidentu RU;
KARIMOVU I.A.; UZBEKISTAN
Zwrot grzecznościowy: Dear President Karimov / Szanowny Panie Prezydencie
2. Minister Spraw Zagranicznych
Sodik Solihovich SAFOYEV; Respublika
Uzbekistan; 700029 g. Tashkent; pl.
Mustakillik, 5;
Ministerstvo inostrannykh del RU; Ministru
Safoyevu, S.S.; UZBEKISTAN
Fax: + 998 71 139 15 17
Zwrot grzecznościowy: Dear Minister / Szanowny Panie Ministrze
W razie wysyłania apeli po 6 grudnia 2004 roku prosimy najpierw skontaktować się z Zespołem Pilnych Akcji.