Wyzwiska, groźby, zastraszanie, wyśmiewanie, cyberprzemoc są codziennością młodzieży LGBT. Sytuacja pandemii spowodowała, że wiele młodych osób LGBT jest zmuszona pozostać w domach. W domach często pełnych przemocy fizycznej i psychicznej, dyskryminacji i nienawiści.
Okres dojrzewania to czas, kiedy młode osoby doświadczają wielu zmian rozwojowych m.in. w sferze fizycznej, emocjonalnej, seksualnej czy tożsamościowej. Młodzież LGBT w tym czasie mierzy się dodatkowo z wyzwaniem zaakceptowania swojej homoseksualnej lub biseksualnej orientacji, czy z faktem bycia osobą trans. Wiele nastolatków nie decyduje się na ujawnienie swojej orientacji seksualnej w domu. Ci, którzy się zdecydują, często doświadczają odrzucenia. Jedynie 25% matek wspiera i akceptuje swoje dziecko LGBT. W przypadku ojców jest to jedynie 12%. Przemocy motywowanej homo-, bi- i transfobią doznaje minimum co czwarta młoda osoba LGBT. 70% młodzieży LGBT miała myśli samobójcze, połowa z nich zmaga się z objawami depresji.
Dom często nie jest miejscem, gdzie młoda lesbijka, gej, osoba biseksualna czy transpłciowa może czuć się bezpiecznie. Przemoc domowa, której doświadcza młodzież niekoniecznie musi być przemocą fizyczną.
Po ujawnieniu swojej nieheteronormatywnej orientacji wiele młodych osób jest zastraszanych, obrażanych, upokarzanych i zawstydzanych. Rodzice grożą młodym ludziom, że wyrzucą ich z domu. Zdarzają się sytuacje, w których nastolatka czy nastolatek z dnia na dzień traci dach nad głową, pozostając bez żadnych środków do życia. Inną formą przemocy, której doświadczają młodzi, jest przemoc ekonomiczna. Rodzice zabierają dzieciom pieniądze, odcinają dostęp do internetu i komputera, zabierają telefon. W ten sposób uniemożliwiają nastolatkom kontakt ze „światem zewnętrznym”, rówieśnikami i odbierają możliwość otrzymania wsparcia. Dorośli blokują dzieciom możliwość skorzystania z pomocy specjalistów, niekiedy zmuszają do korzystania z terapii reparatywnej.
Inną formą przemocy, której doświadczają młodzi, jest mikroagresja. Nie musi dochodzić do jawnych aktów przemocy czy doświadczania dyskryminacji. Mikroagresje są to krótkotrwałe, codzienne, poniżające sytuacje. Mikroagresje to m.in. stosowanie homofobicznego języka, wspieranie heteronormatywnej kultury/zachowań, stereotypowe myślenie o osobach LGBT, zaprzeczanie trudnościom wynikającym z życia w homo-/transfobicznej rzeczywistości. Jest to często codzienność domowa młodych osób LGBT.
Przemoc, której doświadczają nastolatki we własnych domach, często nie jest zgłaszana. Konsekwencje jej doświadczania mają jednak ogromny wpływ na funkcjonowanie psychologiczne osób LGBT. Wsparcia mogą szukać korzystając z telefonów zaufania, pomocy mailowej. Najważniejsze jest to, żeby młode osoby doświadczające przemocy w domu wiedziały, że nie są z tym problemem same.
Bio:
Wiola Jaworska – psycholożka, terapeutka i trenerka grupowa. Ukończyła szkolenie w Instytucie Integralnej Psychoterapii Gestalt w Krakowie. Pracuje w prywatnym gabinecie, Młodzieżowym Ośrodku Profilaktyki i Psychoterapii MOP oraz w Centrum Terapii „Otwarta Przestrzeń”. Prowadzi terapię indywidualną oraz par, grupy terapeutyczne oraz warsztaty.
Podejrzewasz, słyszysz, widzisz przemoc? Reaguj! Na stronie naszej kampanii “MOC, nie przemoc” znajdziesz więcej informacji, gdzie znaleźć wsparcie i jak reagować, by pomóc.
